Etiopia

Etiopia

Etiopia, oficjalnie Federalna Demokratyczna Republika Etiopii, dawniej Abisynia – państwo położone we wschodniej Afryce.




Etiopia jest państwem położonym we wschodniej części Afryki. Powierzchnia Etiopii to 1 127 127 km2[1]. Kraj leży na wielkim płaskowyżu (Wyżyna Abisyńska i Wyżyna Somalijska) przeciętym Rowem Abisyńskim.

Etiopia graniczy z następującymi państwami (podano długość granic)

Dżibuti - 337 km

Erytrea - 912 km

Kenia - 830 km

Somalia - 1 626 km

Sudan - 723 km

Sudan Południowy - 883 km

Etiopia prawie w całości jest objęta zrębową wyżyną, która jest dziełem procesów geologicznych, zachodzących od jury do paleogenu. W tym czasie cały obszar północno-wschodniej Afryki ulegał wypiętrzaniu. Na terenie Etiopii można znaleźć ślady aktywności wulkanicznej, jaka miała miejsce w czasie formowania się obecnego kształtu rzeźby terenu; jak i całego obszaru płn.wsch. Afryki. Obecnie terytorium Etiopii jest podzielone na dwa obszary tektoniczne, rozdzielone zapadliskiem. Są to Wyżyna Abisyńska, zajmująca większość terytorium państwa i Wyżyna Somalijska, a dokładnie jej zachodnia część. Zajmuje ona wschodnią część kraju i jest mniej masywna niż Wyżyna Abisyńska. Obie te formacje spoczywają na podłożu prekambryjskim. Podłoże te zbudowane jest z gnejsów, łupków i granitów. Nad zerodowaną powierzchnią tych skał zalegają osady formacji triasowej, złożone z piaskowców. Nad tą warstwą zalega seria wapieni i margli jurajskich. Warstwy pochodzące z trzeciorzędu reprezentowane są przez morskie i lądowe skały osadowe, na obszarach okalających Wyżynę Abisyńską. Osady mezozoiczne i trzeciorzędowe, pokryte są skałami wulkanicznymi. Doliny rzek zbudowane są z czwartorzędowych osadów aluwialnych.

Większa część kraju jest zdominowana przez potężny masyw Wyżyny Abisyńskiej, która opada łagodnie ku zachodowi, dochodząc niemal do granicy Sudanu. Wyżyna jest bardzo masywna, przeciętna jej wysokość waha się od 2 000 do 2 500 m n.p.m. Najwyższe wzniesienia przekraczają wysokość 4 000 m. Ras Daszan o wysokości 4 620 m n.p.m. jest najwyższym szczytem Etiopii. Sama wyżyna jest rozległym obszarem o średnicy około 1 000 km.

Wyżynę Abisyńską przecinają liczne doliny, uformowane przez erozję rzeczną. Przeciętna dolina rzeczna ma szerokość 11-13 km. Najszersze osiągają 20 km. Głębokość dolin w stosunku do poziomu wyżyny, sięga 1 000 m. Południowa część wyżyny ma charakter płaskowyżu, który wznosi się do 2 400 m n.p.m. Od wschodu z Wyżyną Abisyńską sąsiaduje zapadlisko tektoniczne, którego południowa część ma charakter rowu. Północna część rozszerza się i przechodzi w Kotlinę Danakilską. Dno rowu leży na głębokości 1 000 m n.p.m., a jego krawędzie nierzadko osiągają wysokość 4 000 m n.p.m. Rów jest wypełniony czwartorzędowymi skałami wulkanicznymi, na jego dnie znajdują się liczne jeziora.

Wschodnią część Etiopii zajmuje Wyżyna Somalijska. Zachodnia jej część wznosi się stromym progiem w postaci gór, których najwyższe szczyty przekraczają 4 000 m n.p.m. Szczyt Batu osiąga 4 307 m n.p.m. Ku południowemu wschodowi wyżyna łagodnie opada, przechodząc w równiny leżące na sąsiedniej Somalii

Flora

Roślinność Etiopii ma w głównej mierze charakter piętrowy. Na obszarach nisko położonych, gdzie opady są przez cały rok skąpe, występuje roślinność sucholubna. Charakterystyczna dla terenów półpustynnych. Tereny o słonych glebach są miejscami pokryte słonoroślami. Na wyżynnych terenach w północno-wschodniej i wschodniej Etiopii występują sawanny. Południowo-zachodnia część Wyżyny Abisyńskiej jest pokryta wilgotniejszą roślinnością parkową. W dolinach rzek rosną wiecznie zielone lasy. Lasy tropikalne rosną tylko w południowo-zachodniej części kraju i są tylko fragmentaryczne. W lasach kolli można spotkać palmy, liczne zarośla bambusów, mączne banany i krzewy kawowe. Wyżej położone tereny, były niegdyś porośnięte wiecznie zielonymi lasami liściastymi i szpilkowymi. Obecnie obszary te są mocno zdegradowane przez ich wykorzystanie do celów rolniczych. Tylko w południowo-zachodniej części wyżyny rosną miejscami naturalne lasy kawowe. Charakterystycznym elementem uojna dega są sprowadzone z Australii eukaliptusy. Tereny powyżej 2500 m n.p.m. pokryte są roślinnością alpejską, natomiast piętro czoke jest pozbawione roślinności. Najwyższe partie wyżyn reprezentują wysokogórskie łąki, półpustynie i pustynie górskie. Rów Abisyński i południowo-wschodnia część kraju są zdominowane przez suche lasy zwrotnikowe i zarośla kolczaste. Kotlina Danakilska jest uboga w roślinność - występują tam pustynie, półpustynie i solniska.

Fauna

Świat zwierząt w Etiopii jest bardzo bogaty i zróżnicowany gatunkowo. Żyją tu m.in. słonie, żyrafy, nosorożce i lwy, a w pobliżu rzek spotkać można hipopotamy.

Władze Etiopii dbają o przyrodę, miejscami mocno zdegradowaną na przestrzeni wieków. Największy park: Park Narodowy Semien został podniesiony do rangi światowego dziedzictwa ludzkości.

Ustrój polityczny.

Zgodnie z konstytucją z 1994 Etiopia jest republiką federalną, z prezydentem, wybieranym przez parlament na 6-letnią kadencję, jako głową państwa. Organem władzy ustawodawczej jest 2-izbowy parlament (Zgromadzenie Federalne) składający się z Rady Przedstawicieli Ludowych (548 deputowanych, wybieranych w wyborach powszechnych na 5 lat) i Rady Federacji (117 członków, wybieranych pośrednio reprezentantów poszczególnych grup etnicznych). Władzę wykonawczą sprawuje rząd, na którego czele stoi premier powoływany przez parlament.

Flaga Etiopii powstała poprzez połączenie trzech tradycyjnych kolorów: zielonego, żółtego i czerwonego. Ma ponad tysiącletnią tradycję.

Ponieważ przez długi okres Etiopia była jedynym niepodległym krajem Afryki, narodowe barwy tego kraju stały się swoistymi barwami afrykańskimi. Utożsamiono je z ruchem panafrykanizmu, walki z kolonializmem o wolność Afryki. Barwy te chętnie były przyjmowane po II wojnie światowej przez wiele nowo powstałych państw i do dziś odnaleźć je można w narodowych flagach wielu krajów afrykańskich, m.in. Beninu, Burkina Faso, Ghany, Gwinei, Gwinei Bissau, Kamerunu, Konga, Mali, Senegalu, Togo, czy na starej, obowiązującej do 2001 roku fladze Rwandy.

Obecny wzór flagi, z żółtą gwiazdą wpisaną w błękitne koło, został zaakceptowany 6 lutego 1996 r. i zastąpił dotychczasową flagę bez gwiazdy.

Znaczenie poszczególnych kolorów jest rozmaicie wyjaśniane. Symbolika państwowa jest następująca:

kolor zielony symbolizuje żyzność etiopskiej ziemi

kolor żółty symbolizuje miłość do ojczyzny

kolor czerwony symbolizuje siłę oraz krew przelaną w walce z najeźdźcami

Kolory reprezentują jednocześnie najważniejsze części kraju:

kolor zielony reprezentuje prowincję Szeua

kolor żółty prowincję Amhara

kolor czerwony prowincję Tigraj

Istnieją jeszcze inne wyjaśnienia znaczenia poszczególnych kolorów na fladze etiopskiej, jedno z nich związane jest z wyznawanym w kraju chrześcijaństwem. A zatem:

kolor zielony symbolizuje Ducha Świętego

kolor żółty symbolizuje Boga Ojca

kolor czerwony symbolizuje Syna Bożego

Kolory reprezentują jednocześnie główne cnoty chrześcijańskie:

zielony – nadzieję

żółty – miłość bliźniego

czerwony – wiarę

Proporcje wielkości poziomych pasów wynoszą 1:3.

Znajdująca się pośrodku flagi pięcioramienna gwiazda symbolizuje równość wszystkich zamieszkujących Etiopię grup etnicznych, płci i wyznań. Promienie, którymi emanuje gwiazda, symbolizują świetlistą przyszłość Etiopii, zaś błękitne tło reprezentuje pokój i demokrację

Godło Etiopii jest w obecnym kształcie od 1996. Zawiera złoty pentagram emitujący promienie, położony na niebieskiej tarczy. Oznacza on jedność ludzi i obywatelstwo etiopskie.

Godło jest także częścią flagi Etiopii.

Ludność.

Etiopię zamieszkują gł. ludy semickie (Amharowie, Tigre, Guragie, Tigraj) i kuszyckie (Oromo, Somalijczycy, Sidamo, Afarowie), na południowym wschodzie — grupy chamito-nilotyckie (nigryckie); większość ludności żydowskiej (felaszowie) ewakuowana przez rząd Izraela V 1991; muzułmanie stanowią ok. 33% ogółu ludności, chrześcijanie — ok. 60%

Lalibela nazywana bywa ósmym cudem świata i duchową stolicą Etiopii. To tutaj król Lalibela miał sen nakazujący mu wykuć w skałach "drugą Jerozolimę", by jego podwładni nie musieli pielgrzymować do Ziemi Świętej. To historyczne miasto pełne wspaniałych kościołów, z których każdy zbudowany jest według innego planu. Jedenaście kościołów z XII i XIII w. połączonych długimi wąskimi tunelami to dzieło 60 tys. budowniczych. Wydrążone są w blokach bazaltu, monolityczne albo z dwóch skał, niektóre wyrzeźbiono w całości z litej skały, a inne wykute na kształt greckich krzyży. Świątynie te znajdują się na liście Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Dolina rzeki Omo

W dolinie rzeki Omo wszystko jest autentyczne: przyroda, ludzie, ich stroje, a także wioski w których mieszkają. Takich miejsc na świecie zostało niewiele. Niektóre plemiona liczą dziesiątki tysięcy ludzi, inne niespełna 500, kultura każdego jest jednak autentyczna i unikalna. Jednym z najciekawszych jest lud Mursi, który nosi charakterystyczne krążki w wargach. Do Doliny Omo można dotrzeć jedynie w porze suchej i to wyłącznie samochodem terenowym. W porze deszczowej, niektóre wioski są odcięte zupełnie od świata.

Omo – jedna z największych rzek w Etiopii. Rozpoczyna swój bieg na Wyżynie Abisyńskiej w środkowej części kraju i kończy u zbiegu granic z Kenią i Sudanem. Do jej dopływów należą m.in.: Gibe, Mago i Gojeb. Ma 760 km długości, w jej biegu znajdują się wodospady Kokobi oraz inne liczne progi wodne. Żeglowna tylko na krótkim odcinku ze względu na wartki nurt. Wpada do jeziora Turkana.

Basen rzeki Omo jest niezwykle ważny ze względów antropologiczno-archeologicznych, jak i geologicznych. W jej dolinie (wpisanej na Listę Światowego Dziedzictwa Kultury i Przyrody UNESCO) znaleziono skamieniałe szczątki kopalnych hominidów (australopitek, Homo habilis, Homo erectus), a także świadectwa pradawnej kultury materialnej — prymitywne narzędzia należące do tzw. kultury Olduvai.

Park narodowy

W dolinie rzeki Omo zlokalizowany jest także Park Narodowy Omo, obejmujący teren o powierzchni 4068 km² na zachodnim brzegu rzeki, ok. 870 km na południowy zachód od Addis Abeby. Na terenie parku znajdują się wspomniane wyżej stanowiska archeologiczne.

Jezioro Tana to największe i najwyżej położone jezioro w kraju - leży na wysokości 1800 m n.p.m. W zależności od stanu wody liczy ok. 3,5 tys. km kw. Otoczone jest dziewiczym lasem deszczowym. Na jeziorze można zobaczyć papirusowe łodzie. Jest to jedno z nielicznych miejsc, gdzie spotyka się ten rodzaj transportu. Z miasteczka Bahar Dar można się wybrać małym stateczkiem na położone na jeziorze wysepki. Na niektórych usadowiły się klasztory zbudowane jeszcze w średniowieczu, do tej pory pełne starych krzyży, ksiąg i koron cesarskich.

Trzydzieści kilometrów od jeziora Tana Nil Błękitny trafia w swoim biegu na wielką szczelinę tektoniczną, tworząc wspaniałe wodospady. Tubylcy miejsce to nie bez powodu nazywają Tis Isat, czyli Buzujący Dym. Żeby ujrzeć je w całej krasie, należy przyjechać po zakończeniu pory deszczowej, kiedy wezbrany Nil toczy swe wody pośród malowniczych wzgórz i spada nagle kilkoma kaskadami 50 metrów w dół.

Nad górnym odcinkiem Nilu Błękitnego, około 30 kilometrów na południe od miasta Bahyr Dar leży wieś Tys Ysat. Wody rzeki spadają tutaj z wysokości 42 metrów. Wodospad składa się z czterech głównych strumieni, których szerokość w porze deszczowej dochodziła dawniej do 400 metrów, jednak od czasu uregulowania jeziora Tana i budowy hydroelektrowni w 2003 roku wahania poziomu wody nie są już tak duże.

Pora sucha

Niedaleko wodospadów znajduje się najstarszy kamienny most w Etiopii, wzniesiony pod rządami cesarza Sissiniosa w 1626 roku. Według Manuela de Almeidy do jego budowy wykorzystano glinę znad pobliskiej rzeki Alaty, a prace nadzorował indyjski budowniczy, przybyły do Afryki z Alfonso Mendezem, katolickim patriarchą Etiopii

Aksum jest obecnie niewielkim miasteczkiem położonym w północnej Etiopii. Dwa tysiące lat temu było jednak stolicą królestwa, które starożytni stawiali na równi z Indiami, Chinami, Persją i Rzymem. Niewiele zostało w Aksum z dni chwały i potęgi dawnego imperium, ale właśnie tu znajdują się korzenie Etiopii. W IV wieku przyjęto tu chrześcijaństwo, tu też była kolebka obecnego języka etiopskiego. Pozostały ruiny pałaców, grobowców królewskich i kościołów, kamienne trony i słynne 30 metrowe pięknie zdobione granitowe stelle (kolumny), a także pięcionawowa bazylika z XVI w, w której wg Etiopczyków przechowywana jest biblijna Arka Przymierza. Według zgodnej opinii archeologów okolice Aksum kryją w sobie pełno zagadek. Twierdzą, że odsłonięto dotychczas jedynie 10 proc. pozostałości starożytnego królestwa.

Gonder dawna stolica cesarskiej Etiopii, obok Lalibeli żelazny punkt historycznego szlaku Etiopii. Turyści mogą tu podziwiać wielki kompleks miasta królewskiego i opasujących go murów. Nigdzie w Afryce na południe od Sahary nie ujrzymy murowanych zamków z zębatymi murami, wyniosłymi wieżami i obszernymi dziedzińcami. W pozostałościach budowli widać wpływy portugalskie, indyjskie oraz arabskie. Poza kompleksem miasta królewskiego w Gonder stoi dobrze zachowana łaźnia Fassiledesa.

Góry Semien nazywane są Tybetem Afryki i Dachem Czarnego Lądu. Najwyższy szczyt, Ras Daszen, ma ponad 4,5 tys. metrów. Na trekking ściągają tu w porze suchej ludzie, którzy zaliczyli już Nepal i Andy, ale nie tylko. Według podróżników to góry, jakich nigdzie indziej nie ma na Ziemi. Wielkie kaniony, śmiałe iglice, wierzchołki wygasłych wulkanów. Ponadto wspaniała fauna i flora. W Parku Narodowym Semien żyje wiele endemicznych gatunków zwierząt. Największą atrakcją są dla turystów dżelady - trawożerne małpy, które występują tylko w tym miejscu na świecie. Z wszystkich ssaków, poza człowiekiem, mają najlepiej rozwinięty aparat mowy i najbardziej zaawansowane zachowania społeczne

Jaskinie Sof Omar to jeden z najbardziej spektakularnych i rozległych systemów podziemnych jaskiń, pieczar i korytarzy. Wyżłobiony został przez meandrującą rzekę, która w przeszłości wielokrotnie zmieniała swój bieg i rzeźbiła nowy kanał w wapiennej skale. Jaskinie Sof Omar stanowią niezwykłe zjawisko naturalne. Jaskinie Sof Omar znajdują się niedaleko Gór Bale i wchodzi się do nich z małej wioski o tej samej nazwie, założonej na klifie ponad rzeką.

Jaskinia Sof Omar jest najdłuższą jaskinią w Etiopii na długości 15,1 km (9,4 mil); źródła twierdzą, że jest to najdłuższy system jaskiń w Afryce . Znajduje się na wschód od Robe , w strefie Bale w regionie Oromia w południowo-wschodniej Etiopii, przez którą przepływa rzeka Weyib ( rzeka Gestro ). Zatapia się przy wejściu Ayiew Maco i pojawia się ponownie na odrodzeniu Holuca 1 kilometr (0.62 mi). Zgodnie z tradycją Sof Omar był imieniem muzułmańskiego świętego męża, który mieszkał w okolicy, a Ayiew to imię jego córki. Maco i Holuca to lokalne nazwy odpowiednio dla "nazwy" i "jaskini". Długie centrum religijne, jest święte zarówno dla islamu, jak i lokalnej tradycyjnej religii Oromo . Jaskinie znane są z wielu filarów, szczególnie w "Komnacie Kolumn

Harar jest jednym z czterech świętych miast islamu. To otoczone kamiennymi murami miasto meczetów, barwnych bazarów, centrum muzułmańskiej nauki i szkół. W Harar każdego wieczoru odbywa się niezwykły spektakl karmienia hien. Podobnego nie można zobaczyć nigdzie indziej na świecie. Miasto jest także centrum handlu czatem - to roślina której żucie daje skutki podobne do osiąganych za pomocą liści koki. Turystów zachwycają domy w Harar, których styl przypomina tradycyjną architekturę arabskich miast na wybrzeżu. Na ścianach wiszą miski, talerze i koszyki o bardzo interesujących wzorach.

Park Narodowy Nechisar, położony jest pomiędzy dwoma pięknymi jeziorami: Chamo i Abaya. Nazwa rezerwatu pochodzi od białej trawy porastającej okoliczne wzgórza. Po przejechaniu bramy Parku Narodowego Nechisar, rozpoczyna się prawdziwa afrykańska przygoda. Na jego terenie znajduje się bowiem największa ilość dzikich zwierząt w Etiopii. Można je obserwować podczas safari, a także w czasie wycieczek statkiem po Jeziorze Chamo. Ogromne wrażenie robią hipopotamy oraz wylegujące się na plażach krokodyle

Dolina Danakilska, w której sercu leży wielobarwny wulkan Dallol. Ten niezwykły zakątek położony jest w północno-wschodniej Etiopii i uważany za najgorętsze, zamieszkane przez człowieka miejsce na Ziemi. Odnotowuje się tu najwyższe średnie temperatury na świecie - 34 stopnie Celsjusza.

Dolina położona jest w strefie Ryftu Wschodnioafrykańskiego 125 m p.p.m., a w samym jej środku drzemie jeden z najpiękniejszych wulkanów naszej planety. Dallol jest najniżej położonym wulkanem na świecie – jego najwyższe partie wznoszą się na wysokość 40 m p.p.m.

Miejsce to jest rzadko odwiedzane przez turystów, a szkoda, bo widoki są wprost niewiarygodne. Największym utrudnieniem jest uzyskanie zgody na przyjazd w te tereny. Afarowie – rdzenni i jedyni mieszkańcy doliny, nie są przyjaźnie nastawieni do cudzoziemców, a każdy turysta zmuszony jest do poruszania się w ochronie żołnierzy czy policji.

Wulkan Dallol to jeden z najdziwniejszych krajobrazów naszej planety!

Addis Abeba – największe miasto i stolica Etiopii. Położone jest w centrum kraju, na wysokości ok. 2400 m n.p.m. na Wyżynie Abisyńskiej, u podnóża wygasłego wulkanu Entoto.

Ocenia się, że mieszkańcy miasta stanowią mieszankę ok. 80 narodowości; spośród nich wybijają się społeczności chrześcijańska i muzułmańska, a język dominujący spośród ponad 80 języków występujących w całej Etiopii to amharski oraz tigrinia

Katedra Świętego Jerzego – katedra etiopskiego kościoła ortodoksyjnego. Wyróżniająca się swoją budową na planie ośmiokąta foremnego. Położona jest w północnej części Addis Abeby, na końcu ulicy Churchilla.

Zaprojektowana przez Sebastiano Castagna, będącego włoskim jeńcem wojennym, wziętym do niewoli w bitwie pod Aduą w 1896. Kilka lat później została poświęcona świętemu Jerzemu dla uczczenia zwycięskiej bitwy pod Aduą przeciwko oddziałom włoskim. Po przejęciu władzy przez Włochy budynek katedry został podpalony w 1937 na polecenie władz faszystowskich. Cesarz Haile Selassie I zlecił odrestaurowanie katedry z okazji jego ponownej intronizacji w 1941 roku.

Katedra Świętej Trójcy, znana w języku amharskim jako Kidist Selassie, to najwyższa rangą etiopska katedra prawosławnego Tewahedo w Addis Abebie, w Etiopii. Został zbudowany w celu upamiętnienia wyzwolenia Etiopii z okupacji włoskiej i jest drugim najważniejszym miejscem kultu w Etiopii, po Kościele Matki Bożej Marii Syjonu w Axum.

Park Narodowy Auasz – park narodowy w środkowej Etiopii, utworzony w 1966 roku. Ochroną objęte jest 756 km² sawanny i lasów akacjowych w dolinie rzek Auasz i Kesem Wenz, na południe od masywu wulkanicznego Mount Fantalle, w obszarze Rowu Abisyńskiego.W parku występują liczne formy wulkaniczne: gorące źródła, zastygłe potoki lawy oraz sypki popiół. Na rzece Auasz występują też wodospady. Temperatury są tu zróżnicowane, w styczniu wahają się od +6 do +24 stopni Celsjusza, zaś opady są niewielkie. Różnorodność fauny, np.: hipopotam, lampart, lew, pawian anubis i płaszczowy, gepard, szakal, aul, zebra stepowa, oryks pręgoboki, dikdik żwawy, struś, bocian biały, marabut afrykański, kudu wielkie i małe.

Kościół Matki Bożej z Syjonu, także Katedra w Aksum– świątynia Etiopskiego Kościoła Ortodoksyjnego w Aksum w północnej części Etiopii, wzniesiona w XVII wieku w miejscu zniszczonego wcześniej kościoła pochodzącego najprawdopodobniej z IV wieku.

Obok kościoła znajduje się nowy Kościół Matki Bożej z Syjonu oraz mniejsza kaplica – Kaplica Tablic – zbudowane przez cesarza Hajlego Syllasje I w 1964 i 1965. Według tradycji etiopskiego kościoła w starym kościele Matki Bożej z Syjonu przechowywano Arkę Przymierza, która ma się obecnie znajdować w Kaplicy Tablic.

W 1980 ruiny starożytnego miasta Aksum zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa kulturowego UNESCO.

Kawa - napój, bez którego połowa świata nie wyobraża sobie poranka - wywodzi się z Etiopii. Tam też po dziś dzień produkuje się wiele kaw, które za granicą uchodzą za jedne z najlepszych. Niestety to luksus, którego nie dane jest zaznać Etiopczykom. Rząd wprowadził ograniczenie umożliwiające sprzedaż na wewnętrznym rynku wyłącznie pośledniej jakości ziaren. Wszystkie lepsze mają być sprzedawane za granicę dla promocji eksportu i umacniania etiopskiej waluty

W 2005 roku w Etiopii dosłownie otworzyła się ziemia. Na pustyni w regionie Afar w ciągu kilku dni pojawiła się długa na 56 kilometrów i szeroka miejscami na 6 metrów szczelina. Pojawiły się różne teorie dotyczące jej przyczyn i potencjalnych skutków, po czym naukowcy… potwierdzili tę, wydawałoby się, najbardziej szaloną. Podobne wydarzenia miały miejsce na dnie dzisiejszych oceanów i uważa się, że w przyszłości z pęknięcia utworzy się nowy ocean, do którego spłynie m.in. Morze Czerwone.

Elektryczność zawitała do Etiopii dopiero w 1896 roku w okolicznościach, które trudno uznać za przyjazne. Panujący wówczas władca - Menelik II - zamówił sobie rynkową świeżynkę, niedawno wynalezione krzesła elektryczne do egzekucji skazańców. Dopiero potem zorientował się, że bez podłączenia do prądu to tylko bezużyteczne, perwersyjne meble. Wtedy postanowił zelektryfikować Etiopię.

Ruch drogowy w Etiopii rządzi się własnymi zasadami, z których najważniejsza wydaje się ta, że żadne zasady nie obowiązują. Z jednej strony skutkuje to wysoką śmiertelnością w wypadkach samochodowych (zapinanie pasów bezpieczeństwa stanowi ujmę na honorze kierowcy), ale z drugiej każdy kierowca, chcąc dojechać do celu, musi myśleć, a nie polegać na raz spisanych regułach. Co więcej, prowadzenie pod wpływem alkoholu w Etiopii jest w pełni legalne. Jeśli jedziesz slalomem, to prędzej policja zatrzyma cię za niewłączenie kierunkowskazu na zakrętach niż za fakt spożycia alkoholu.

Skype jest w Etiopii zakazany, choć - jak prostuje rzecznik rządu w Addis Abebie - nie sam Skype, a jedynie używanie go do wykonywania „nieautoryzowanych połączeń”. Pod pojęciem nieautoryzowane rozumieć należy jednak wszystkie, które nie przechodzą przez sieć telefoniczną etiopskiego monopolisty (kontrolowanego przez rząd) i które nie dają się tak łatwo kontrolować. Za pogawędkę przez Skype’a można w Etiopii trafić do więzienia nawet na 15 lat.