Gwatemala
Gwatemala jest jednym z kilku państw leżących w wąskim pasie Ameryki Środkowej. Ten niewielki kraj cechuje się urozmaiconym krajobrazem, aktywnością wulkaniczną i zróżnicowanym klimatem. Gwatemala posiada dobrze zachowaną szatę roślinną i bogatą gatunkowo faunę. Obecna Gwatemala została podbita przez konkwistadorów i od 1525 roku znalazła się pod panowaniem Hiszpanów.
Powierzchnia: 108 890 km² – nieco mniejsza niż ⅓ powierzchni Polski.
Położenie: Gwatemala leży w południowej części kontynentu północnoamerykańskiego, na południe od Meksyku. Na południu naturalną granicę stanowi Ocean Spokojny, na północnym wschodzie Gwatemala ma niewielki dostęp do Morza Karaibskiego (Zatoka Honduraska).
Rozciągłość południkowa wynosi 450 km, a równoleżnikowa 430 km.
Gwatemala graniczy z następującymi państwami:
Meksyk – 961 km
Belize – 266 km
Honduras – 256 km
Salwador – 203 km
Linia brzegowa – 400 km.
Budowa geologiczna
Trzon Gwatemali stanowią sfałdowane w orogenezie alpejskiej góry wchodzące w skład systemu północnoamerykańskich Kordylierów. System górski na obszarze Gwatemali budują skały różnego wieku. Najstarsze są fragmenty paleozoicznych intruzji, których główny udział stanowią granity. Do starych struktur należą zmetamorfizowane sekwencje paleozoiczne i dolnopaleozoiczne skały osadowe. Wyżej wymienione struktury geologiczne stanowią jądrowe partie sfałdowanych i nasuniętych jednostek strukturalnych. Gwatemalskie Kordyliery przykryte są młodszymi osadami wulkanicznymi jakimi są świeże lawy oraz tufy wulkaniczne. Region, na południu systemu Kordylierów jest aktywny wulkanicznie. Większość stożków wulkanicznych jest uśpiona lub wygasła, ale liczne są także wulkany czynne. Leżąca na północy nizina Petén, dzieli się na dwie strefy geologiczne. Na południu są to pofałdowane utwory kredowe, a północna część, leżąca na Jukatanie jest zbudowana z osadów paleoceńskich, eoceńskich i czwartorzędowych. Gwatemala leży ponadto w strefie aktywności sejsmicznej.
Klimat
Gwatemala leży w strefie klimatów okołorównikowych. Południowa część kraju leży w strefie klimatu podrównikowego wilgotnego, a północna w strefie równikowego. W górach występuje piętrowość klimatyczna. Północna część kraju jest wilgotniejsza, będąca pod wpływem ciepłych i wilgotnych prądów morskich, zaś południowa część dostaje się pod wpływ suchszych mas pacyficznych. Południowe wybrzeże obmywa przedłużenie zimnego Prądu Kalifornijskiego.
Istotny wpływ na temperatury ma wysokość nad poziomem morza. W Gwatemali można wyróżnić trzy piętra klimatyczne, jaki mi są: piętro gorące, umiarkowane i chłodne. Piętro gorące do 600 m n.p.m. cechuje się temperaturą od +23 do +26 °C. Piętro umiarkowane leżące na wysokościach 600 do 1800 m n.p.m. to temperatury od +22 °C na wysokości 700 m n.p.m. do +12 °C na wysokości 1800 m n.p.m. Piętro chłodne leży powyżej 1800 m.n.p.n., gdzie na 2000 m n.p.m. średnia wynosi ok. +10 °C.
Opady są zróżnicowane. Najwyższe wartości opadowe występują na północy kraju, gdzie wpływ na nie ma pasat północno-wschodni i ciepłe prądy morskie. Średnie wartości wynoszą od 2000 do 3000 mm. Nad Oceanem Spokojnym opady są dużo niższe i wynoszą od 500 do 1000 mm. W Gwatemali występują dwie pory roku: deszczowa i sucha, obie trwają po sześć miesięcy, jednak na południu kraju pora sucha jest wyraźne zaznaczona (niewielkie opady lub brak opadów). Na północy w czasie całej pory suchej występują opady deszczu, choć z mniejszym natężeniem.
Flora
Szata roślinna jest zróżnicowana i dobrze zachowana. Na północy rosną lasy tropikalne, gdzie najczęściej spotykanymi gatunkami są palmy, bambusy, mahonie i drzewa różane. Ponadto w lasach tych charakterystyczne są epifity i liany. Na Zatoką Honduraską występują fragmenty lasów namorzynowych. Obszary skrasowiałe porasta roślinność sawannowa, gdzie dominują suchorośla oraz kaktusy. Na zróżnicowanie roślinności ma wysokość nad poziomem morza, występuje piętrowość roślinna. Piętro umiarkowane porastają lasy podzwrotnikowe wiecznie zielone i częściowo tracące liście. Wyżej rosną suche lasy, głównie sosnowe oraz kolczaste zarośla. Lasy zajmują około 40% powierzchni kraju.
Fauna
Świat zwierząt jest zróżnicowany podobnie jak roślinność. Gwatemala należy do dzielnicy środkowoamerykańskiej, krainy neotropikalnej. Występuje bogactwo gatunkowe. Do dużych ssaków należą jelenie, jaguary, tapiry i pumy. W lasach równikowych powszechne są węże, w tym gatunki jadowite i wiele gatunków owadów oraz pajęczaków, jak np. jadowite ptaszniki. Bogaty jest świat ptaków, gdzie charakterystycznym jest ptakiem jest kwezal, który widnieje na godle kraju. 8% powierzchni kraju znajduje się pod ochroną.
Tajumulco – wulkan w Kordylierach Południowych, w paśmie Sierra Madre de Chiapas, najwyższy szczyt Gwatemali i całej Ameryki Środkowej. Wznosi się na wysokość 4220 m n.p.m. Ostatnie erupcje miały miejsce w XIX wieku, choć informacje o nich nie są do końca pewne. Znajdują się tutaj złoża siarki.
Zgodnie z konstytucją z 1986 (z poprawkami z 1994) Gwatemala jest republiką typu prezydenckiego. Na czele państwa i rządu stoi prezydent wybierany w wyborach bezpośrednich i powszechnych na 4 lata. Władzę wykonawczą sprawuje rząd powoływany i kierowany przez prezydenta i przed nim odpowiedzialny. Organem ustawodawczym jest 1-izbowy parlament (Kongres Narodowy), liczący 113 deputowanych, wybieranych w głosowaniu powszechnym na 4-letnią kadencję.
Flaga Gwatemali – używana od 26 grudnia 1997. Proporcje 5:8. Flaga i bandera cywilna są bez herbu.
Barwy flagi pochodzą od flagi Zjednoczonych Prowincji Ameryki Środkowej, w których skład Gwatemala wchodziła w latach 1823-1838. Flaga ta miała trzy pasy poziome – niebieski, biały i niebieski. W 1871 Gwatemala przyjęła flagę o pasach pionowych, z emblematem w centrum pasa białego. Kształt tego emblematu zmieniano w 1968 i ponownie w 1997.
Kolory symbolizują sprawiedliwość i stałość (błękitny) oraz czystość (biały). Głównym elementem emblematu jest kwezal herbowy (Pharomachrus mocinno), którego Aztekowie uznawali za posłańca bogów. Obecnie ptak uznawany jest za symbol dumy Indian, a ponieważ nie może żyć w niewoli, jest symbolem wolności. Siedzi na pergaminie z napisem "Libertad 15 de Septiembre de 1821" (hiszp. Wolność 15 września 1821) upamiętniającym datę uzyskania niepodległości. Karabiny symbolizują wolę obrony wolności i suwerenności, a wieniec laurowy to symbol zwycięstwa.
Zmiana flagi w 1997 polegała tylko na poprawce pisowni. Widniejące na pergaminie słowo „Setiembre” zamieniono na „Septiembre”.
Godło Gwatemali przedstawia dwa karabiny Remington z bagnetami, dwie szable skrzyżowane pod kątem prostym, na nich rozwinięty pergamin z napisem w języku hiszpańskim LIBERTAD 15 DE SEPTIEMBRE DE 1821 (Niepodległość 15 września 1821 roku). Na pergaminie siedzi ptak kwezal herbowy, obrany za symbol wolności. Całość otacza wieniec laurowy.
Karabiny symbolizują lud broniący wolności, a szable – sprawiedliwość i suwerenność.
Godło przyjęte zostało 18 listopada 1871 roku. Obecna wersja obowiązuje od 26 sierpnia 1997 roku.
Godło zaprojektował szwajcarski artysta Jean-Baptiste Frener, który żył w Gwatemali od 1854 roku do śmierci w 1897.
Godło pojawia się również na fladze Gwatemali.
Ludność.
Około 45% mieszk. Gwatemali stanowią Indianie (gł. Majowie), ok. 45% — Metysi, pozostałą część — biali, Murzyni i Mulaci; ludność katol. ok. 85%
Gwatemala (pełna nazwa La Nueva Guatemala de la Asunción, lokalnie znana jako Guatemala lub Ciudad de Guatemala) – stolica i największe miasto Gwatemali. Największa metropolia Ameryki Środkowej. Mimo ogromnych zniszczeń, spowodowanych trzęsieniami ziemi w 1917 i 1918 r., oraz powstaniu w dużej mierze nowej zabudowy uznaje się ją za najpiękniejsze miasto tej części kontynentu. Miasto słynie z obchodów Wielkiego Tygodnia, czyli Santa Semana.
Wulkan Santamaría (3772 m n.p.m.)
U podnóża wulkanu znajduje się miasto Quetzaltenango, czwarte co do wielkości miasto w kraju. Widok ze szczytu wulkanu zapiera dech w piersiach. Z jednej strony można podziwiać siedem innych wulkanów, które pływają w chmurach. Z drugiej aktywny wulkan Santiaguito w trakcie drobnych erupcji. Wulkan Santamaría jest też często miejscem odprawiania majańskich ceremonii. Na szczycie ma się wrażenie, jakby znalazło się na innej planecie.
Tikál
Dawne miasto Majów znajduje się na Liście światowego dziedzictwa UNESCO. Prawdopodobnie było stolicą Majów, a jej ruiny odkryto dopiero pod koniec XVII wieku. Największe wrażenie robi Park Narodowy Tikal, który zajmuje obszar 576 km2 oraz świadomość, że znaczna część ruin wciąż schowana jest głęboko w dżungli. Odwiedziny w Tikál to nie tylko zetknięcie z kulturą Majów, ale też z bujną fauną i florą. W dżungli żyją quetzale – święte dla Majów ptaki, przyjacielskie ostronosy, małpy i wiele innych zwierząt.
Semuc Champey
Semuc Champey słynie z wapiennego, długiego na 300 metrów pomostu, na którego szczycie znajduje się szereg naturalnych basenów z turkusową wodą. To jedno z najpiękniejszych miejsc w kraju, dlatego też z roku na rok odwiedza je coraz więcej osób. Główną atrakcją jest pływanie w basenach, spływanie niewielkimi wodospadami z jednego basenu do drugiego, ale też wędrówka po tropikalnym lesie.
Quetzaltenango
W Xeli, jak zdrobniale nazywają ją Gwatemalczycy, dużo bardziej czuć prawdziwego gwatemalskiego ducha niż w turystycznym mieście Antigua. Na ulicach częściej spotyka się mieszkańców niż turystów. Nie ma tu wprawdzie tylu atrakcji, przygotowywanych specjalnie dla przyjezdnych, ale i tak nie można się tu nudzić. Samo miasto jest spore i bardzo ładne, a w okolicy pełno jest dodatkowych atrakcji, przede wszystkim wulkanów, ale też mniejszych miasteczek z barwnymi targami, np. w Momostenango, San Francico El Alto czy Almolonga. Warto tu przyjechać w okresie Świąt Wielkanocnych, które w Gwatemali są wyjątkowo widowiskowe.
Jezioro Atitlán
Położone w kraterze wygasłego wulkanu jezioro Atitlán określane jest mianem najpiękniejszego jeziora w Gwatemali i ponoć jednego z najpiękniejszych jezior na świecie. Ma powierzchnię 130,1 km² i otoczone jest przez trzy inne wulkany: San Pedro, Tolimán i Atitlán.
Niesamowicie prezentuje się o zachodzie i wschodzie słońca. Największym miastem nad jeziorem jest Panajachel, ale oprócz niego jest kilka mniejszych miejscowości: Santiago Atitlán, San Pedro La Laguna i San Marcos La Laguna. Niektórzy docierają jedynie do Panajachel albo w nim zostają, odwiedzając inne miejscowości w trakcie jednodniowych wycieczek. Tak się utarło, że do San Pedro najczęściej wybierają się imprezowicze, a do San Marcos bardziej nastawieni na medytowanie i uprawianie jogi. Santiago Atitlan przyciąga natomiast znanym w okolicy targiem oraz słynną, świętą dla Majów postacią Maximona.
Antigua
Antigua jest głównym celem wielu turystów. Nic dziwnego. Chociaż mocno zniszczona licznymi trzęsieniami ziemi i upływem czasu, wciąż ma niezwykły klimat i urok. Brukowane uliczki i niska kolorowa zabudowa sprawiają, że odpadający z budynków tynk, staje się niemal niezauważalny. Wiele jest w mieście starych zrujnowanych kościołów i klasztorów, których nie zdołano odbudować po trzęsieniach. I one nadają jednak miastu niepowtarzalnego klimatu. Miasto żyje w dzień i w nocy. Ulicami przelewa się tłum turystów. Miejscowych jest znacznie mniej. Ponoć blisko 80 proc. mieszkańców miasta stanowią obcokrajowcy, którzy właśnie tutaj znaleźli swoje miejsce na ziemi.
San Andrés Xecul
Dawniej nazywane po prostu Xecul. To miasteczko niezwykłe z powodu unikalnego na skalę kraju kościoła. W kolorze wściekłej żółci z bogatymi zdobieniami: płaskorzeźbami aniołów i kwiatów. Ze szczytu miasteczka, które leży na wysokości 2,435 m n.p.m., rozpościera się przepiękny widok na okolicę.
Laguna Chicabal
Leży w kraterze wulkanu Chicabal (2712 m n.p.m.). To święte dla Majów miejsce i dostępne dla każdego. By tam dotrzeć, nie trzeba kupować specjalnej wycieczki, bo dojście do krateru jest proste. Nie trzeba też martwić się o towarzystwo, jeśli podróżuje się samemu. Okolice są bardzo przyjazne. Podczas spaceru wokół jeziora można zaobserwować wiele ceremonii.
Livingstone
Miasteczko tętni muzyką i jest zupełnie inne niż wszystkie, które można zobaczyć w Gwatemali. W Livingstone żyją ludzie Garifuna. To potomkowie Karaibów, dawnych Indian Arawaków i Afrykańczyków. Zamieszkują przede wszystkim wybrzeże Morza Karaibskiego w Gwatemali, Hondurasie, Nikaragui i Belize. Wsłuchiwanie się w dźwięk ich muzyki, kosztowanie specjalności garifuńskiej kuchni i podziwianie ich tradycyjnego tańca to powody, dla których warto odwiedzić Livingstone.
Chichicastenango
W Chichi, bo tak w skrócie nazywają miasto miejscowi, odbywa się najsłynniejszy w Gwatemali targ. W czwartki i w niedzielę kursują do miasteczka nie tylko całe pielgrzymki sprzedawców, ale i turystów. Wszyscy skupiają się wokół kościoła św. Tomasa. Sam targ może jest trochę przereklamowany, natomiast przereklamowany nie jest kolorowy cmentarz, który znajduje się na obrzeżach miasta oraz wzgórza Pascual Abaj, gdzie odprawiane są ceremonie.
Izabal – jezioro w północno-wschodniej Gwatemali, położone w obniżeniu między górami Sierra de Santa Cruz na północy a Minas i San Isidro na południu. Jezioro, zajmujące powierzchnię 589,6 km², jest największym jeziorem kraju. Położone jest na wysokości 8 m n.p.m. Jego maksymalna głębokość to 18 m, jego dno stanowi zatem kryptodepresję.
Główną rzeką zasilającą jezioro jest Polochic, która uchodzi deltą w jego zachodniej części. Z jeziora wypływa szeroka na kilkaset metrów rzeka Dulce, które płynie dalej na wschód przez mniejsze jezioro El Golfete i uchodzi do Zatoki Amatique (Morze Karaibskie).
Najważniejsze miejscowości nad jeziorem Izabal: El Estor, Mariscos i Punta Brava.
W okolicach El Estor prowadzone jest wydobycie niklu.
Budowa geologiczna
Trzon Gwatemali stanowią sfałdowane w orogenezie alpejskiej góry wchodzące w skład systemu północnoamerykańskich Kordylierów. System górski na obszarze Gwatemali budują skały różnego wieku. Najstarsze są fragmenty paleozoicznych intruzji, których główny udział stanowią granity. Do starych struktur należą zmetamorfizowane sekwencje paleozoiczne i dolnopaleozoiczne skały osadowe. Wyżej wymienione struktury geologiczne stanowią jądrowe partie sfałdowanych i nasuniętych jednostek strukturalnych. Gwatemalskie Kordyliery przykryte są młodszymi osadami wulkanicznymi jakimi są świeże lawy oraz tufy wulkaniczne. Region, na południu systemu Kordylierów jest aktywny wulkanicznie. Większość stożków wulkanicznych jest uśpiona lub wygasła, ale liczne są także wulkany czynne. Leżąca na północy nizina Petén, dzieli się na dwie strefy geologiczne. Na południu są to pofałdowane utwory kredowe, a północna część, leżąca na Jukatanie jest zbudowana z osadów paleoceńskich, eoceńskich i czwartorzędowych. Gwatemala leży ponadto w strefie aktywności sejsmicznej.
Klimat
Gwatemala leży w strefie klimatów okołorównikowych. Południowa część kraju leży w strefie klimatu podrównikowego wilgotnego, a północna w strefie równikowego. W górach występuje piętrowość klimatyczna. Północna część kraju jest wilgotniejsza, będąca pod wpływem ciepłych i wilgotnych prądów morskich, zaś południowa część dostaje się pod wpływ suchszych mas pacyficznych. Południowe wybrzeże obmywa przedłużenie zimnego Prądu Kalifornijskiego.
Istotny wpływ na temperatury ma wysokość nad poziomem morza. W Gwatemali można wyróżnić trzy piętra klimatyczne, jaki mi są: piętro gorące, umiarkowane i chłodne. Piętro gorące do 600 m n.p.m. cechuje się temperaturą od +23 do +26 °C. Piętro umiarkowane leżące na wysokościach 600 do 1800 m n.p.m. to temperatury od +22 °C na wysokości 700 m n.p.m. do +12 °C na wysokości 1800 m n.p.m. Piętro chłodne leży powyżej 1800 m.n.p.n., gdzie na 2000 m n.p.m. średnia wynosi ok. +10 °C.
Opady są zróżnicowane. Najwyższe wartości opadowe występują na północy kraju, gdzie wpływ na nie ma pasat północno-wschodni i ciepłe prądy morskie. Średnie wartości wynoszą od 2000 do 3000 mm. Nad Oceanem Spokojnym opady są dużo niższe i wynoszą od 500 do 1000 mm. W Gwatemali występują dwie pory roku: deszczowa i sucha, obie trwają po sześć miesięcy, jednak na południu kraju pora sucha jest wyraźne zaznaczona (niewielkie opady lub brak opadów). Na północy w czasie całej pory suchej występują opady deszczu, choć z mniejszym natężeniem.
Flora
Szata roślinna jest zróżnicowana i dobrze zachowana. Na północy rosną lasy tropikalne, gdzie najczęściej spotykanymi gatunkami są palmy, bambusy, mahonie i drzewa różane. Ponadto w lasach tych charakterystyczne są epifity i liany. Na Zatoką Honduraską występują fragmenty lasów namorzynowych. Obszary skrasowiałe porasta roślinność sawannowa, gdzie dominują suchorośla oraz kaktusy. Na zróżnicowanie roślinności ma wysokość nad poziomem morza, występuje piętrowość roślinna. Piętro umiarkowane porastają lasy podzwrotnikowe wiecznie zielone i częściowo tracące liście. Wyżej rosną suche lasy, głównie sosnowe oraz kolczaste zarośla. Lasy zajmują około 40% powierzchni kraju.
Fauna
Świat zwierząt jest zróżnicowany podobnie jak roślinność. Gwatemala należy do dzielnicy środkowoamerykańskiej, krainy neotropikalnej. Występuje bogactwo gatunkowe. Do dużych ssaków należą jelenie, jaguary, tapiry i pumy. W lasach równikowych powszechne są węże, w tym gatunki jadowite i wiele gatunków owadów oraz pajęczaków, jak np. jadowite ptaszniki. Bogaty jest świat ptaków, gdzie charakterystycznym jest ptakiem jest kwezal, który widnieje na godle kraju. 8% powierzchni kraju znajduje się pod ochroną.
Tajumulco – wulkan w Kordylierach Południowych, w paśmie Sierra Madre de Chiapas, najwyższy szczyt Gwatemali i całej Ameryki Środkowej. Wznosi się na wysokość 4220 m n.p.m. Ostatnie erupcje miały miejsce w XIX wieku, choć informacje o nich nie są do końca pewne. Znajdują się tutaj złoża siarki.
Zgodnie z konstytucją z 1986 (z poprawkami z 1994) Gwatemala jest republiką typu prezydenckiego. Na czele państwa i rządu stoi prezydent wybierany w wyborach bezpośrednich i powszechnych na 4 lata. Władzę wykonawczą sprawuje rząd powoływany i kierowany przez prezydenta i przed nim odpowiedzialny. Organem ustawodawczym jest 1-izbowy parlament (Kongres Narodowy), liczący 113 deputowanych, wybieranych w głosowaniu powszechnym na 4-letnią kadencję.
Flaga Gwatemali – używana od 26 grudnia 1997. Proporcje 5:8. Flaga i bandera cywilna są bez herbu.
Barwy flagi pochodzą od flagi Zjednoczonych Prowincji Ameryki Środkowej, w których skład Gwatemala wchodziła w latach 1823-1838. Flaga ta miała trzy pasy poziome – niebieski, biały i niebieski. W 1871 Gwatemala przyjęła flagę o pasach pionowych, z emblematem w centrum pasa białego. Kształt tego emblematu zmieniano w 1968 i ponownie w 1997.
Kolory symbolizują sprawiedliwość i stałość (błękitny) oraz czystość (biały). Głównym elementem emblematu jest kwezal herbowy (Pharomachrus mocinno), którego Aztekowie uznawali za posłańca bogów. Obecnie ptak uznawany jest za symbol dumy Indian, a ponieważ nie może żyć w niewoli, jest symbolem wolności. Siedzi na pergaminie z napisem "Libertad 15 de Septiembre de 1821" (hiszp. Wolność 15 września 1821) upamiętniającym datę uzyskania niepodległości. Karabiny symbolizują wolę obrony wolności i suwerenności, a wieniec laurowy to symbol zwycięstwa.
Zmiana flagi w 1997 polegała tylko na poprawce pisowni. Widniejące na pergaminie słowo „Setiembre” zamieniono na „Septiembre”.
Godło Gwatemali przedstawia dwa karabiny Remington z bagnetami, dwie szable skrzyżowane pod kątem prostym, na nich rozwinięty pergamin z napisem w języku hiszpańskim LIBERTAD 15 DE SEPTIEMBRE DE 1821 (Niepodległość 15 września 1821 roku). Na pergaminie siedzi ptak kwezal herbowy, obrany za symbol wolności. Całość otacza wieniec laurowy.
Karabiny symbolizują lud broniący wolności, a szable – sprawiedliwość i suwerenność.
Godło przyjęte zostało 18 listopada 1871 roku. Obecna wersja obowiązuje od 26 sierpnia 1997 roku.
Godło zaprojektował szwajcarski artysta Jean-Baptiste Frener, który żył w Gwatemali od 1854 roku do śmierci w 1897.
Godło pojawia się również na fladze Gwatemali.
Ludność.
Około 45% mieszk. Gwatemali stanowią Indianie (gł. Majowie), ok. 45% — Metysi, pozostałą część — biali, Murzyni i Mulaci; ludność katol. ok. 85%
Gwatemala (pełna nazwa La Nueva Guatemala de la Asunción, lokalnie znana jako Guatemala lub Ciudad de Guatemala) – stolica i największe miasto Gwatemali. Największa metropolia Ameryki Środkowej. Mimo ogromnych zniszczeń, spowodowanych trzęsieniami ziemi w 1917 i 1918 r., oraz powstaniu w dużej mierze nowej zabudowy uznaje się ją za najpiękniejsze miasto tej części kontynentu. Miasto słynie z obchodów Wielkiego Tygodnia, czyli Santa Semana.
Wulkan Santamaría (3772 m n.p.m.)
U podnóża wulkanu znajduje się miasto Quetzaltenango, czwarte co do wielkości miasto w kraju. Widok ze szczytu wulkanu zapiera dech w piersiach. Z jednej strony można podziwiać siedem innych wulkanów, które pływają w chmurach. Z drugiej aktywny wulkan Santiaguito w trakcie drobnych erupcji. Wulkan Santamaría jest też często miejscem odprawiania majańskich ceremonii. Na szczycie ma się wrażenie, jakby znalazło się na innej planecie.
Tikál
Dawne miasto Majów znajduje się na Liście światowego dziedzictwa UNESCO. Prawdopodobnie było stolicą Majów, a jej ruiny odkryto dopiero pod koniec XVII wieku. Największe wrażenie robi Park Narodowy Tikal, który zajmuje obszar 576 km2 oraz świadomość, że znaczna część ruin wciąż schowana jest głęboko w dżungli. Odwiedziny w Tikál to nie tylko zetknięcie z kulturą Majów, ale też z bujną fauną i florą. W dżungli żyją quetzale – święte dla Majów ptaki, przyjacielskie ostronosy, małpy i wiele innych zwierząt.
Semuc Champey
Semuc Champey słynie z wapiennego, długiego na 300 metrów pomostu, na którego szczycie znajduje się szereg naturalnych basenów z turkusową wodą. To jedno z najpiękniejszych miejsc w kraju, dlatego też z roku na rok odwiedza je coraz więcej osób. Główną atrakcją jest pływanie w basenach, spływanie niewielkimi wodospadami z jednego basenu do drugiego, ale też wędrówka po tropikalnym lesie.
Quetzaltenango
W Xeli, jak zdrobniale nazywają ją Gwatemalczycy, dużo bardziej czuć prawdziwego gwatemalskiego ducha niż w turystycznym mieście Antigua. Na ulicach częściej spotyka się mieszkańców niż turystów. Nie ma tu wprawdzie tylu atrakcji, przygotowywanych specjalnie dla przyjezdnych, ale i tak nie można się tu nudzić. Samo miasto jest spore i bardzo ładne, a w okolicy pełno jest dodatkowych atrakcji, przede wszystkim wulkanów, ale też mniejszych miasteczek z barwnymi targami, np. w Momostenango, San Francico El Alto czy Almolonga. Warto tu przyjechać w okresie Świąt Wielkanocnych, które w Gwatemali są wyjątkowo widowiskowe.
Jezioro Atitlán
Położone w kraterze wygasłego wulkanu jezioro Atitlán określane jest mianem najpiękniejszego jeziora w Gwatemali i ponoć jednego z najpiękniejszych jezior na świecie. Ma powierzchnię 130,1 km² i otoczone jest przez trzy inne wulkany: San Pedro, Tolimán i Atitlán.
Niesamowicie prezentuje się o zachodzie i wschodzie słońca. Największym miastem nad jeziorem jest Panajachel, ale oprócz niego jest kilka mniejszych miejscowości: Santiago Atitlán, San Pedro La Laguna i San Marcos La Laguna. Niektórzy docierają jedynie do Panajachel albo w nim zostają, odwiedzając inne miejscowości w trakcie jednodniowych wycieczek. Tak się utarło, że do San Pedro najczęściej wybierają się imprezowicze, a do San Marcos bardziej nastawieni na medytowanie i uprawianie jogi. Santiago Atitlan przyciąga natomiast znanym w okolicy targiem oraz słynną, świętą dla Majów postacią Maximona.
Antigua
Antigua jest głównym celem wielu turystów. Nic dziwnego. Chociaż mocno zniszczona licznymi trzęsieniami ziemi i upływem czasu, wciąż ma niezwykły klimat i urok. Brukowane uliczki i niska kolorowa zabudowa sprawiają, że odpadający z budynków tynk, staje się niemal niezauważalny. Wiele jest w mieście starych zrujnowanych kościołów i klasztorów, których nie zdołano odbudować po trzęsieniach. I one nadają jednak miastu niepowtarzalnego klimatu. Miasto żyje w dzień i w nocy. Ulicami przelewa się tłum turystów. Miejscowych jest znacznie mniej. Ponoć blisko 80 proc. mieszkańców miasta stanowią obcokrajowcy, którzy właśnie tutaj znaleźli swoje miejsce na ziemi.
San Andrés Xecul
Dawniej nazywane po prostu Xecul. To miasteczko niezwykłe z powodu unikalnego na skalę kraju kościoła. W kolorze wściekłej żółci z bogatymi zdobieniami: płaskorzeźbami aniołów i kwiatów. Ze szczytu miasteczka, które leży na wysokości 2,435 m n.p.m., rozpościera się przepiękny widok na okolicę.
Laguna Chicabal
Leży w kraterze wulkanu Chicabal (2712 m n.p.m.). To święte dla Majów miejsce i dostępne dla każdego. By tam dotrzeć, nie trzeba kupować specjalnej wycieczki, bo dojście do krateru jest proste. Nie trzeba też martwić się o towarzystwo, jeśli podróżuje się samemu. Okolice są bardzo przyjazne. Podczas spaceru wokół jeziora można zaobserwować wiele ceremonii.
Livingstone
Miasteczko tętni muzyką i jest zupełnie inne niż wszystkie, które można zobaczyć w Gwatemali. W Livingstone żyją ludzie Garifuna. To potomkowie Karaibów, dawnych Indian Arawaków i Afrykańczyków. Zamieszkują przede wszystkim wybrzeże Morza Karaibskiego w Gwatemali, Hondurasie, Nikaragui i Belize. Wsłuchiwanie się w dźwięk ich muzyki, kosztowanie specjalności garifuńskiej kuchni i podziwianie ich tradycyjnego tańca to powody, dla których warto odwiedzić Livingstone.
Chichicastenango
W Chichi, bo tak w skrócie nazywają miasto miejscowi, odbywa się najsłynniejszy w Gwatemali targ. W czwartki i w niedzielę kursują do miasteczka nie tylko całe pielgrzymki sprzedawców, ale i turystów. Wszyscy skupiają się wokół kościoła św. Tomasa. Sam targ może jest trochę przereklamowany, natomiast przereklamowany nie jest kolorowy cmentarz, który znajduje się na obrzeżach miasta oraz wzgórza Pascual Abaj, gdzie odprawiane są ceremonie.
Izabal – jezioro w północno-wschodniej Gwatemali, położone w obniżeniu między górami Sierra de Santa Cruz na północy a Minas i San Isidro na południu. Jezioro, zajmujące powierzchnię 589,6 km², jest największym jeziorem kraju. Położone jest na wysokości 8 m n.p.m. Jego maksymalna głębokość to 18 m, jego dno stanowi zatem kryptodepresję.
Główną rzeką zasilającą jezioro jest Polochic, która uchodzi deltą w jego zachodniej części. Z jeziora wypływa szeroka na kilkaset metrów rzeka Dulce, które płynie dalej na wschód przez mniejsze jezioro El Golfete i uchodzi do Zatoki Amatique (Morze Karaibskie).
Najważniejsze miejscowości nad jeziorem Izabal: El Estor, Mariscos i Punta Brava.
W okolicach El Estor prowadzone jest wydobycie niklu.