RPA - Republika Poludniowej Afryki
Południowa Afryka, oficjalnie Republika Południowej Afryki – państwo na południowym krańcu Afryki.
Jego początki to dwie burskie republiki: Transwal i Orania. Burowie byli potomkami osadników holenderskich, przybyłych tu w XVII wieku. Pod koniec XIX wieku wybuchły dwie wojny burskie z Wielką Brytanią. W 1910 utworzono dominium brytyjskie o nazwie Związek Południowej Afryki, przekształcony w 1961 w republikę. Do lat 1990–1993 w RPA obowiązywał rasistowski system społeczny rządów białej mniejszości (apartheid), lecz od wolnych wyborów w 1994 roku za sprawą Afrykańskiego Kongresu Narodowego zaprzestano prowadzenia tej polityki.
Południowa Afryka jest dużym państwem położonym w Afryce Południowej, które z trzech stron oblewają wody oceanów: Atlantyckiego na zachodzie i Indyjskiego na wschodzie. Na południu te oceany łączą się ze sobą w rejonie Basenu Agulhas.
Powierzchnia i granice
Powierzchnia – 1 219 912 km²
Kraj jest szeroki na około 890 km i długi (północny wschód – południowy zachód) na około 1600 km.
Republika Południowej Afryki graniczy z następującymi państwami:
Botswana – 1840 km
Lesotho – 909 km, ten kraj jest zarazem enklawą RPA
Mozambik – 491 km
Namibia – 855 km
Suazi – 430 km
Zimbabwe – 225 km
Długość linii brzegowej wynosi 2798 km.
Klimat
Region afrykańskiego lądu, na którym jest położona Republika Południowej Afryki, jest w większości obszarów zdominowany przez klimat zwrotnikowy, a na południowych krańcach – podzwrotnikowy typu śródziemnomorskiego.
Na kształtowanie się klimatu RPA największy wpływ wywierają położenie geograficzne, rzeźba terenu i prądy morskie. Położenie na obszarze zwrotnikowych szerokości geograficznych na skraju kontynentu w obrębie wielkich zbiorników wodnych określa podstawowe cechy cyrkulacji powietrza. W okresie zimowym nad tą częścią Afryki utrzymuje się wyż baryczny, a z jego środka wieją suche wiatry w kierunku oceanu. Latem, kiedy obszar Kalahari jest silnie nagrzany przez słońce, tworzy się ośrodek niżowy. Znad oceanu napływa wtedy wilgotne powietrze, które przynosi opady deszczu. W kraju przeważają pasatowe wiatry wschodnie znad Oceanu Indyjskiego. Obszar podzwrotnikowy na południu, a zwłaszcza południowo-zachodnia część, cechuje się suchymi i gorącymi latami i ciepłymi deszczowymi zimami.
Wpływ na pogodę w regionie nadbrzeżnym mają prądy morskie. Po wschodniej stronie dominuje ciepły prąd Agulhas, a od zachodu nad Atlantykiem zimny Prąd Benguelski. Masy powietrza ochładzają się nad Atlantykiem i tracą wilgoć, przez co nie przynoszą opadów. Jest to główna przyczyna istnienia m.in. pustyni Namib i faktu, że zachodnie wybrzeże RPA jest suche. Zaś po wschodniej stronie jest ono wilgotne, nie ma więc tam pustyń. Także góry i ich znaczne wysokości w dużej mierze modyfikują klimat.
Temperatury w RPA są niższe niż w przypadku takich samych szerokości geograficznych na północy. Średnie roczne temperatury wahają się od 12 °C do 23 °C w zależności o wysokości nad poziomem morza.
Obszar RPA charakteryzuje duża roczna amplituda temperatur; średnia temperatura w najchłodniejszym miesiącu wynosi około 14 °C na zachodnim wybrzeżu (sierpień) do 18 °C na wschodnim i południowo-wschodnim wybrzeżu (lipiec), w najcieplejszym miesiącu (styczeń) od 17 °C na wschodnim wybrzeżu do 25–27 °C; na południowym zachodzie. Najwyższe temperatury występują na obszarze Kalahari, średnie wartości wahają się od 26 do 28 °C. Występują duże wahania dobowe, co oznacza, że w dzień występują duże upały, a w nocy jest zimno. Wysoko w górach jest oczywiście chłodno, w lipcu na Wyżynach Wewnętrznych temperatury wahają się od 5 do 8 °C. Występują przymrozki do 100 dni w najwyższych partiach gór. Obszary wysoko położone w okresie zimowym są nawiedzane przez opady śniegu.
Opady atmosferyczne są silnie zróżnicowane pod względem wielkości, rozkładu rocznego i terytorialnego. Najwyższe opady, ponad 1000 mm rocznie, występują we wschodniej części kraju, natomiast na zachodzie są one niskie. Średnio zachodnia część kraju otrzymuje rocznie około 600 mm. Wnętrze kraju i ogólnie jego centralna część to opady rzędu 400–800 mm. Zachodnie wybrzeże jest suche, średnie opady wynoszą około 300 mm rocznie. Najbardziej suche są obszary północno-zachodnie, obrzeża pustyni Namib. Rocznie spada tam około 25–100 mm wody. Dwie trzecie RPA otrzymują poniżej 500 mm, co jest absolutnym minimum dla rolnictwa, niestosującego sztucznego nawadniania. Obszary wschodnie i centralne mają swoje maksimum opadowe w okresie letnim, natomiast zachodnie – w zimowym. Opady w RPA są nieregularne, co często oznacza powtarzające się niemal co roku susze.
Flora
Roślinność RPA jest bardzo zróżnicowana. Wpływ na nią mają warunki klimatyczne, opady oraz gleby. Także wysokość nad poziomem morza i ukształtowanie powierzchni kraju ma istotny wpływ na różnorakie rodzaje roślin, jakie występują na terenie tego ogromnego kraju.
Zachodnia część kraju cechuje się najuboższą roślinnością. Obszary półpustynne na zachodzie i pustynne na północno-zachodnich krańcach RPA porasta sucha roślinność kserofityczna i inne gatunki charakterystyczne dla pustyń, jak cierniste krzewy, aloesy i wilczomlecze. Zachodnie tereny w dużej mierze pokryte są także rzadką roślinnością trawiastą i niskimi krzewami.
Obszary Wyżyn Wewnętrznych, które otrzymują więcej opadów niż zachód RPA, są zdominowane przez stepy. Trawiaste obszary cechują się bogactwem gatunkowym roślin, ale są pozbawione drzew. Głównym gatunkiem traw jest Themeda triandra, która zajmuje dwie trzecie powierzchni stepów. Im dalej na zachód, tym stepy są bardziej przypominają sawanny, gdzie trawy są wysokie i miejscami rosną pojedyncze drzewa. Obszar stepów otoczony jest od południa, wschodu i północy sawannami. Południowa część Kalahari jest porośnięta suchą sawanną z ciernistymi krzewami, a w obniżeniu Limpopo rośnie wysokotrawiasta sawanna, przypominająca sawannę sudańską. Do głównych rodzajów wysokich traw należą: proso, palusznik i Themeda. Na tych obszarach można też spotkać miejscami rosnące skupiska drzew. Na wschodzie kraju rośnie sawanna parkowa z akacjami i baobabami.
Obszary sawann na północy i na wschodzie są także miejscami pokryte przez widne lasy, zwane mopane. Drzewa tychże lasów zrzucają liście w porze suchej. Rejon wschodniego wybrzeża jest porośnięty bardziej wilgotnymi formacjami leśnymi. Występują tam wiecznie zielone, podzwrotnikowe lasy mieszane, zwane knysna. Pierwotnie te lasy zajmowały duże powierzchnie, jednak obecnie jest ich niewiele. Lasy w RPA zajmują jedynie 3% powierzchni.
Inna natomiast jest roślinność na południu kraju. Jest ona florystyczne bardzo oryginalna, przez co wyodrębnione zostało samodzielne państwo roślinne zwane Capensis. Na południowych obszarach RPA dominuje roślinność twardolistnych zarośli, które są podobne do śródziemnomorskich makii. Występuje tam wiele gatunków endemicznych. Wiele gatunków roślin uprawianych w Europie pochodzi właśnie z tego obszaru. Do znanych należą przede wszystkich pelargonie i kalie.
Ważnym faktem jest to, że naturalna szata roślinna w RPA została przekształcona przez człowieka.
Fauna
Świat zwierząt uległ dużym zmianom na przestrzeni lat, a przede wszystkim degradacji wywołanej działalnością człowieka. W RPA występuje wiele gatunków charakterystycznych dla obszarów sawannowych i stepowych, jednak ich liczebność uległa zmniejszeniu.
Do głównych przedstawicieli fauny należą antylopy, zebry, lwy i słonie. W rzekach żyją krokodyle i hipopotamy. Na suchych obszarach spotykane są antylopy gnu oraz drobne zwierzęta, jak jadowite węże i skorpiony. W wielu miastach zmorą są makaki i inne gatunki małp, które zakradają się do mieszkań i kradną żywność. Często także żerują na śmietnikach. Poza makakami występują także pawiany. Świat ptaków jest bardzo bogaty; na suchych terenach występują strusie, a na wybrzeżach południowych afrykańskie gatunki pingwinów. Na pionowych i skalistych wybrzeżach RPA występują duże kolonie albatrosów, słynących z długich wędrówek, jakie rokrocznie odbywają.
Świat zwierząt jest względnie bogaty na terenach chronionych. Zajmują one 6% powierzchni kraju, czyli około 70 tysięcy km². Poza parkami narodowymi istnieje wiele małych, prywatnych rezerwatów. Najbardziej znanym i największym parkiem narodowym jest założony w 1926 roku Park Narodowy Krugera. Na ogromnej powierzchni 20 tysięcy km² żyją wielkie stada zwierząt kopytnych, jak antylopy, bawoły i zebry.
Republika Południowej Afryki jest państwem federalnym podzielonym na 9 prowincji, o demokratyczno-parlamentarnej formie rządów. Oficjalnie w tej republice funkcjonuje 11 języków urzędowych. Głową państwa jest prezydent, obecnie Cyril Ramaphosa, jest on również szefem rządu. Oprócz prezydenta w skład gabinetu wchodzi wiceprezydent i ministrowie, powoływani przez prezydenta spośród członków Zgromadzenia Narodowego. Konstytucja przewiduje powołanie tylko dwóch ministrów niebędących parlamentarzystami. Prezydent powoływany jest w wyborach pośrednich spośród członków Zgromadzenia Narodowego przez połączone izby parlamentu: niższej (Zgromadzenia Narodowego) oraz wyższej (Krajowej Rady Prowincji). Izbę niższą powołuje się w wyborach powszechnych w okręgach wielomandatowych i zasadą proporcjonalności. Izbę wyższą – Krajową Radę Prowincji – powołują lokalne parlamenty każdej z 9 prowincji (po 10 deputowanych z każdej prowincji). Izba niższa liczy 350-400 deputowanych, a wyższa 90. Każda z 9 prowincji posiada swój lokalny parlament i swój rząd.
Ostatnia flaga Południowej Afryki została ustanowiona 27 kwietnia 1994, po zakończeniu ery apartheidu. Z tego powodu flaga symbolizuje wszystkie kultury RPA.
Poprzednia flaga
Flagę – wówczas Związku Południowej Afryki – wprowadzono po długich dyskusjach 31 maja 1928. Nazwano ją Prinsevlag, co w języku Afrikaans oznacza „flaga książęca”. Użyto flagi Burów o płatach pomarańczowym, białym i niebieskim, będącej przekształceniem flagi Holandii. W białym pasie umieszczono flagi Wielkiej Brytanii, Wolnego Państwa Oranii oraz Transwalu
Nowa flaga
W okresie przemian ustrojowych zapoczątkowanych na początku lat 90. XX wieku, RPA została na nowo przyjęta do społeczności sportowej. Nie chciano jednak, by sportowcy południowoafrykańscy występowali pod starą, zhańbioną flagą. Zarówno na LIO w Barcelonie, oraz na ZIO w Lillehammer RPA występowała pod specjalnie zaprojektowanymi flagami południowoafrykańskiego komitetu olimpijskiego (SASCOC)
Godło Południowej Afryki, herb Południowej Afryki – symbol państwowy Republiki Południowej Afryki obowiązujący od 27 kwietnia (Dzień Wolności) 2000 roku.
Opis herbu
Na złotej tarczy, okolonej bordiurą w barwie ochry, para witających się ludzi, również w tej barwie. Tarcza otoczona po bokach kłosami pszenicy. Ponad tarczą, skrzyżowane ze sobą, knobkerrie i włócznia (oszczep), między nimi stylizowany kwiat protei królewskiej. W klejnocie herbu stylizowany sekretarz z rozpostartymi skrzydłami, ponad którym korona wschodzącego słońca.
W dewizie herbowej, na spowijającej ciosy słoniowe zielonej szarfie, motto ǃke e: ǀxarra ǁke (w jednym z języków khoisan, w wolnym przekładzie „zróżnicowani, ale zjednoczeni”).
Historia
W 1999 roku południowoafrykańskie Ministerstwo Sztuki, Kultury, Nauki i Techniki ogłosiło konkurs na projekt nowego symbolu państwa. Wstępny wzór opracowano na podstawie nadesłanych pomysłów, jednak znaczny wpływ na wybór jego kształtu miał rząd. Ostatecznie wybrano projekt autorstwa Iaana Bekkera.
Ludność.
Około 75% ludności RPA stanowią ludy Bantu: gł. Zulusi, Soto, Khosa, Tswana, oraz Buszmeni i Hotentoci; znaczną grupę (ok. 14%) tworzy ludność pochodzenia eur., gł. potomkowie osadników hol. (Burowie, ob. Afrykanerzy) oraz Brytyjczycy, Żydzi, Niemcy; ponadto RPA zamieszkuje ludność pochodzenia azjat. (gł. Indusi) oraz populacje mieszane, zaliczane przed 1993 do ludności kolorowej. Po zniesieniu apartheidu z RPA wyjechała duża część ludności pochodzenia eur., a nasiliła się imigracja z pobliskich państw. Szacuje się, że nielegalnie przebywa w RPA ponad 8 mln osób.
Około 70% ludności wyznaje chrześcijaństwo (gł. protestantyzm), wśród pozostałych ok. 20% to czł. Kościołów i wspólnot, wyznających synkretyczne religie afrochrześcijańskie, hinduiści (1,3%), muzułmanie (1%).
Table Mountain -Góra Stołowa – Najlepszy widok z Kapsztadu
Ta słynna góra mieści się w Kapsztadzie i mierzy 1086 m wysokości. Pionowe ściany skalne wyczerpane są przez płaskowyż. Góra jest jedną z najbardziej popularnych atrakcji w Kapsztadzie. Znaleźć można na niej więcej gatunków roślin, niż w całej Wielkiej Brytanii. Z góry roztacza się piękny widok na centrum miasta i inne okoliczne góry oraz ocean. Na Table Mountain można również doświadczyć interesujące spojrzenia na kulturę Południowej Afryki, ponieważ jest to ulubione miejsce na piknik dla mieszkańców. Sporym udogodnieniem jest kolejka linowa, która idzie co 6 minut i jest świetną alternatywą dla osób, które nie mają ochoty na wspinaczkę.
Pierwotna nazwa nadana górze przez pierwszych mieszkańców brzmiała Hoeri 'kwaggo (morska góra).
Najstarsze znalezione ślady człowieka pierwotnego w okolicy mają ponad 600 000 lat. Są to m.in. narzędzia łowiecko-zbierackie znalezione w depresji w pobliżu Przylądka Dobrej Nadziei.
Pierwszym Europejczykiem, który w 1503 roku przypłynął w te rejony i wspiął się na Górę Stołową, był António de Saldanha.
W roku 1796, podczas brytyjskiej okupacji przylądka, gen. Sir James Craig polecił wybudować na terenie góry trzy blokhauzy: Blokhauz Królewski, Blokhauz Księcia Jorku (później nazwę zmieniono na Blokhauz Królowej) oraz Blokhauz Księcia Walii. Dwa z nich są dziś w ruinie. Blokhauz Królewski jest nadal w dobrym stanie.
Góra stała się częścią nowego Parku Narodowego Cape Peninsula w latach 90. XX w. W 1998 r. park przyjął nazwę Park Narodowy Góry Stołowej (Table Mountain National Park). W 2004 roku wpisano go na listę światowego dziedzictwa UNESCO w ramach zespołu obszarów chronionych Cape Floral. Park ma powierzchnię 221 km².
Kolejka linowa na Górze Stołowej zabiera pasażerów z dolnej stacji Tafelberg Road położonej około 302 m n.p.m., na szczyt góry[4]. Z górnej stacji kolejki roztacza się widok na Kapsztad, Zatokę Stołową i Robben Island oraz na Atlantyk.
Budowa kolejki rozpoczęła się w 1926 roku. Oficjalne otwarcie miało miejsce w 1929. W 1997 roku kolejka linowa została w znacznym stopniu zmodernizowana. Wprowadzono nowe wagoniki przewożące 65 zamiast – jak dotychczasowo – 25 osób. Na górnej stacji znajdują się sklepy z pamiątkami i restauracje. Są tam również piesze szlaki turystyczne o różnych długościach.
Robben Island – Symbol Wolnego Kraju
Około 10 km od Kapsztadu znajduje się dawna wyspa więźniów – Robben Island. Jednym z najbardziej znanych więźniów, którzy tam przebywali był oczywiście Nelson Mandela – laureat późniejszej Nagrody Nobla i prezydent RPA. Ze względu na to, że Mandela i wielu innych więźniów politycznych było przetrzymywanych na wyspie przez wiele lat, stała się ona jedną z głównych atrakcji turystycznych Południowej Afryki. Dzisiaj, Robben Isliand, jest nie tylko pozycją na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO, ale także symbolem wolnej Republiki Południowej Afryki.
Niemal od początku kolonizacji Afryki Południowej przez Europejczyków wyspa była więzieniem i miejscem zsyłek. W XVII wieku Jan van Riebeeck, ówczesny gubernator posiadłości Holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej w tej części świata, więził tu przeciwnych jego władzy Hotentotów. W kolejnych wiekach wyspa służyła Brytyjczykom jako miejsce zsyłki trędowatych, chorych psychicznie i żebraków. W czasie II wojny światowej istniała tu baza wojskowa, a w 1960 roku powstało więzienie będące najcięższą kolonią karną w kraju. Wyrok dożywotniego więzienia odsiadywał tu swego czasu Nelson Mandela.
Współcześnie Robbeneiland jest pomnikiem historycznym – w dawnych murach więzienia działa muzeum, a z Kapsztadu przypływają tu statki wycieczkowe wiozące turystów. Na wyspie utworzono ponadto rezerwat przyrody dla ochrony pingwinów i innych gatunków ptaków. W 1999 roku organizacja UNESCO wpisała wyspę na listę światowego dziedzictwa kultury.
Garden Route – Tak piękny jak w raju!
Garden Route jest malowniczym odcinkiem ciągnącym się z Mossel Bay do Paul Sauer Bridge i ma około 300 km długości. Nie tylko droga, ale cała długość wybrzeża (750 km od Kapsztadu do Port Elizabeth) oferuje wiele atrakcji dla zwiedzających. Strome góry, skały, piaszczyste plaże, gęste lasy, pół pustynie - wszystkie one znajdują się w tym wąskim, intrygującym obszarze bogatym w różnorodną roślinność. Ponadto, znajduje się tam wiele nadmorskich kurortów, które zapraszają turystów na zrobienie sobie przerwy i chwilę odpoczynku. Co ciekawe, w morzu, można zauważyć pojedyncze osobniki pingwinów, wielorybów i delfinów.
Sterkfontein Caves - Kolebka Ludzkości
Jaskinie Sterkfontein również widnieją na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO, a znajdują się około 50 km na północny zachód od Johannesburga. Warto je odwiedzić, nie tylko ze względu na stalaktyty i stalagmity, ale także dla historycznego odkrycia, podczas którego wykopano kości hominidów sprzed 2,6 mln lat. W rzeczywistości było to brakujące ogniwo ewolucji, pomiędzy człowiekiem, a małpą. Jaskinie są również znane z innego odkrycia – liczącego około 4 mln lat szkieletu zwanego „Mała Stopa”. Od niedawna funkcjonuje tam również wystawa przedstawiająca rozwój ludzkości.
Cape Winelands – Południowa Afryka dla miłośników wina
Cape Winelands to największy region produkcji wina w Republice Południowej Afryki, szczycący się jednymi z najstarszych winnic i domostw. Wielu podróżnych, przybywając do RPA, najpierw kieruje się właśnie tu, by móc rozkoszować się smakiem wielu nagrodzonych gatunków win i regionalnych potraw. Nic dziwnego więc, że większość miejscowych gospodarstwach rolnych i winnic oferuje degustacje i zwiedzanie piwnic. Tradycja uprawy wina w Republice Południowej Afryki pochodzi z XVII wieku. Od tego czasu lokalne wina osiągnęły międzynarodową sławę i kraj produkuje dziś około 1 miliarda litrów wina rocznie.
Park Narodowy Krugera – park narodowy w RPA, założony w 1898 roku przez ówczesnego prezydenta Transwalu – Paula Krugera, w 1926 został nazwany na cześć założyciela. Rozciąga się na 350 kilometrów wzdłuż granicy z Mozambikiem, ma ok. 60 kilometrów szerokości. Zajmuje powierzchnię powyżej 2 milionów hektarów. Znajduje się tam wiele rzek, które płyną wzdłuż całego parku (np. Sabie, Limpopo, Letaba).
W 1840 roku europejscy myśliwi i odkrywcy zaczęli interesować się tym regionem Afryki – „gorączka złota”, ogromne zasoby kości słoniowej, rogów i skór. Prezydent zaniepokojony tak szybkim niszczeniem przyrody przez myśliwych, zaapelował do transwalskiego parlamentu o utworzenie chronionego obszaru w rejonach Lowveld. Najpierw powstał „Rezerwat Sabie”, który jest teraz południową częścią Parku Krugera. Pierwszym zarządcą parku był James Stevenson-Hamilton, który spędził tu 40 lat odbudowując to, co zniszczyła wojna i przyłączając nowe hektary do parku. Po I wojnie światowej park został objęty ochroną rządu RPA i stan ten trwa do dzisiaj.
W parku możemy spotkać m.in. „Wielką Piątkę Afryki” (lew afrykański, lampart plamisty, bawół afrykański, nosorożec czarny, słoń afrykański) oraz geparda grzywiastego, zebrę Chapmana, impale zwyczajne, strusie brązowosterne.
Znajduje się tu 300 gatunków drzew, 52 gatunki ryb, 33 gatunki płazów, 114 gatunków gadów, 507 gatunków ptaków i 147 gatunków ssaków. W obrębie parku żyje m.in. 300 gepardów, 3000 hipopotamów, 900 lampartów, 1500 lwów, 2000 krokut cętkowanych, 200 nosorożców czarnych, 32000 antylop, 7500 słoni, 5000 żyraf, 1300 nosorożców białych, olbrzymie ilości zebr, bawołów i antylop.
Sun City - Las Vegas Południowej Afryki
Sun City to luksusowy i popularny kurort nazywany często mianem Las Vegas Republiki Południowej Afryki. Jest położony 150 km na północny zachód od Johannesburga w bezpośrednim sąsiedztwie Parku Narodowego Pilanesberg. Kasyna, różnego rodzaju występy, luksusowe hotele, sztuczne wodospady, pola golfowe i obiekty sportowe – to wszystko czego można oczekiwać od Sun City. Co ciekawe, obecnie jest to jedyne miejsce w RPA, gdzie hazard nie jest zabroniony.
Game Reserve Phinda - Siedem Ekosystemów
Phinda Game Reserve leży na wschodnim wybrzeżu, 300 km od Durbanu. Jest to jeden z najbardziej fascynujących obszarów chronionych w kraju. Istnieje tam siedem różnych ekosystemów obejmujących 140 km kwadratowych, w tym palmy, sawanny, krzewy górskie i rzadkie lasy. Różnorodność ta jest ogromną przynętą dla geografów, botaników, biologów i oczywiście dla turystów z całego świata. Istnieje wiele możliwości zwiedzania tych terenów. Oprócz tradycyjnych jeepów, można zdecydować się na kajaki lub tratwy.
Drakensberg i Kanion Blyde River
Drakensberg, najwyższe pasmo górskie w Afryce Południowej, było źródłem inspiracji J.R.R. Tolkiena, autora słynnej trylogii „Władca Pierścieni”. Jedną z najczęściej odwiedzanych atrakcji obszaru Drakensberg jest Blyde River Kanion, który ma około 26 km długości i do 800 m głębokości. Jest to jeden z największych cudów natury w kraju oraz jeden z największych kanionów na świecie.
Muzeum Apartheidu:
Otwarte w 2001 roku Muzeum Apartheidu w Johannesburgu, jest prawdopodobnie najbardziej imponującym, jak również najczęściej odwiedzanym muzeum w Republice Południowej Afryki. Muzeum oferuje emocjonalne doświadczenia, pokazujące historię segregacji rasowej, która rozpoczęła się w 1948, a zakończyła dopiero w 1994 roku. Główną atrakcją muzeum, jest rekonstrukcja izolatki, przynosząca ulgę zwiedzającym, że dziś RPA jest już zupełnie wolnym krajem.
Thabana Ntlenyana – szczyt w Afryce Południowej, najwyższe wzniesienie (3482 m n.p.m.) pasma Gór Smoczych we wschodniej części Lesotho przy granicy z RPA. Zbudowany w większości z law bazaltowych.
Pierwszego wejścia na szczyt dokonali Anderson, Goodwin i Watkins w 1951 r.
Giant's Castle – szczyt znajdujący się w Republice Południowej Afryki w paśmie Gór Smoczych, blisko granicy z Lesotho. Wznosi się na wysokość 3312 m n.p.m. lub według innych źródeł na 3315 m n.p.m. Znajduje się na terenie Rezerwatu Natury Giant's Castle.
Góry Smocze – pasmo górskie w RPA, Lesotho i Eswatini, przebiegające równolegle do wybrzeża Oceanu Indyjskiego. Stanowi część Wielkiej Krawędzi. Pod względem geologicznym są to góry zrębowe, zbudowane z piaskowców, łupków i bazaltów. Najwyższym szczytem jest Thabana Ntlenyana (3482 m n.p.m.), inne ważniejsze szczyty to Giant's Castle (3312 m n.p.m.) i Cathedral Peak (3300 m n.p.m.).
Kapsztad – najstarsze i jedno z największych pod względem liczby mieszkańców miasto w Południowej Afryce, legislacyjna stolica tego kraju oraz Prowincji Przylądkowej Zachodniej.
Miasto położone jest nad Zatoką Stołową, na północ od Przylądka Dobrej Nadziei i False Bay (Valsbaai, Fałszywa Zatoka), u podnóża Góry Stołowej (Tafelberg, 1087 m n.p.m.).
Miasto składa się z dwóch rozdzielnych części: Głównej części zurbanizowanej położonej nad Zatoką Stołową, oraz Parku narodowego półwyspu przylądkowego, stanowiącego eksklawę miasta.
Kapsztad został założony w roku 1652 przez Holenderską Kompanię Wschodnioindyjską jako stacja zaopatrzenia dla okrętów tej Kompanii w drodze do posiadłości w Azji. Miejsce zostało wybrane z powodu położenia w zatoce, co czyniło Kapsztad miejscem spokojnej przystani w osłonięciu od silnych wiatrów. Morze wokół Kapsztadu miało złą sławę wśród żeglarzy i było nazywane Przylądkiem Sztormów.
Pierwszy Europejczyk osiedlił się w Kapsztadzie 6 kwietnia 1652. Kapsztad jest najstarszym miastem w Afryce Południowej.
W latach 1666-1679 wybudowano Zamek Dobrej Nadziei – najstarszy zachowany do dziś budynek w mieście.
Osadnicy holenderscy usunęli tubylców, a w ich miejsce sprowadzili do pracy niewolników z Azji. Na początku XIX wieku, w roku 1806 Kapsztad został zdobyty przez Brytyjczyków. W późniejszym okresie port był ważnym tranzytowym i strategicznym miejscem. Również w czasie wojny burskiej w latach 1899–1902 spełniał zadanie bazy wojsk brytyjskich.
1814-1910 – stolica Kraju Przylądkowego, kolonii brytyjskiej
od 1910 – stolica konstytucyjna Związku Południowej Afryki
od 1961 – stolica Republiki Południowej Afryki
na wyspie Robben był więziony południowoafrykański przywódca Nelson Mandela
Simonstad – miejscowość i baza morska w Republice Południowej Afryki, koło Kapsztadu. Położone jest nad Fałszywą Zatoką, na wschodniej stronie Półwyspu Przylądkowego.
Od ponad 200 lat stanowiła bazę morską, najpierw brytyjskiej marynarki Royal Navy, później, po powstaniu RPA, marynarki tego kraju. Miejscowość nazwana jest od imienia Simona van der Stel (1639–1712), pierwszego gubernatora Kolonii Przylądkowej.
Teren wznosi się stromo od pobliża brzegu i miejscowość jest malowniczo położona tarasowo u podnóża gór nad zatoką. Niewielki port nie był szczególnie dobrym naturalnym portem i jest chroniony przez falochron zbudowany z bloków piaskowca wydobywanych z okolicznych kamieniołomów. Simonstad pełni obecnie rolę przedmieścia Kapsztadu położonego ok. 30 km na północ, po zachodniej stronie półwyspu. Jest końcowym punktem linii kolejowej z biznesowej dzielnicy Kapsztadu.
Kilka kilometrów na południe (w stronę Przylądka Dobrej Nadziei), położona jest plaża głazów (ang. Boulders Beach), gdzie od 1985 znajduje się kolonia pingwinów przylądkowych
Boulders Beach – tak nazywa się miejsce w którym możemy zobaczyć pingwiny w okolicach Kapsztadu..
Constantia – przedmieście Kapsztadu leżące około 15 kilometrów w kierunku południowym od centrum miasta, słynące z produkcji wysokiej klasy win, zarazem ekskluzywna dzielnica willowa.
Constantia to jedno z najstarszych przedmieść Kapsztadu, słynące z produkcji wysokiej klasy win. Pierwsza winnica została założona w posiadłości Groot Constantia w roku 1684 roku przez holenderskiego gubernatora Simona van der Stela. Sto lat później pochodzące z tej winnicy trunki były znane i cenione w Europie. W 1885 roku cała posiadłość została wykupiona przez władze kolonii i zamieniona w modelową winnicę. W domu gubernatora i w dawnej piwnicy na wino urządzono muzeum. Farmę Groot Constantia podzielono później na kilka części. Jedną z nich jest Klein Constantia, gdzie piwnice na wino wykuto w zboczu góry. Inne to Buitenverwachting, na terenie której znajduje się dworek otoczony winnicami i starymi dębami i Constantia Uitsig . Większość zabudowań jest przykładem holenderskiej architektury kolonialnej.
W 1661 podczas podboju Sumatry przez Holendrów, szejkowie Abdurachman Matebe Shah i Szejk Mahmoud, zostali wygnani do Constantii. Szeik Abdurachman uważany jest za jedną z trzech osób, która zapoczątkowała islam w Republice Południowej Afryki. Karamat czyli grobowiec świętego w Klein Constantia wybudowany był w miejscu gdzie przypuszczalnie zmarł Szeik Abdurachman w 1681 lub w 1682 roku.
Atrakcją turystyczną Constantii jest Trasa Winna – łańcuch winnic z wysokiej klasy światowej restauracjami, m.in. La Colombe (kuchnia francuska) – zaliczoną według S. Pellegrino World’s 50 Best Restaurants Awards 2010 do najlepszych 50 restauracji na świecie.
Dzielnica willowa
Constantia jest zarazem ekskluzywną dzielnicą willową – mieszkali tu m.in. Mark Thatcher, syn Margaret Thatcher i Charles Spencer, brat Diany, księżnej Walii. Dom Marka Thatchera został wykupiony przez firmę Sahara Computers.
Zamek Dobrej Nadziei – najstarszy zachowany budynek kolonialny w Południowej Afryce.
Wzniesiony został w drugiej połowie XVII wieku po przybyciu na te tereny Holendrów pod przywództwem Jana van Riebeecka.
Twierdza ma pięć wież, po jednej na każdym ramieniu gwiazdy. Noszą one nazwy związane z władcami Niderlandów, są to: Buren, Leerdam, Oranje, Nassau Catzenellenborgen. Od roku 1674 do 1795 zamek służył za siedzibę władz holenderskiej kompanii wschodnioindyjskiej. Był również oficjalną rezydencją gubernatora, funkcję tę utrzymał również po zajęciu Kapsztadu przez Brytyjczyków.
Long Street - Kapsztadt
Wiktoriańskie domy z ażurowymi stalowymi balkonami czynią Long Street najbardziej atrakcyjną spośród wszystkich ulic w City Bowl. Ulokowało się tutaj wiele antykwariatów z książkami, od pewnego czasu przybywa renomowanych butików, a wszystko uzupełniają liczne bary i kluby. Zważywszy na wybitnie rozrywkowo-komercyjny charakter ulicy, trudno uwierzyć że była to kiedyś część dzielnicy islamskiej. Zachowało się tam kilka zabytkowych meczetów, takich jak Noor el Hamedia czy Meczet Palmowy. Pamiątką z przeszłości są również Long Street Baths (łaźnie).
Parlament
To jedna z najciekawszych budowli w Kapsztadzie. Bezpłatne zwiedzanie po wcześniejszym uzgodnieniu od poniedziałku do piątku. Jeśli w danym dniu trwa posiedzenie parlamentu, najlepiej przyjść po południu, by zobaczyć polityków w akcji. Otwarty w 1885 roku i od tamtej pory kilkakrotnie rozbudowany. Gościł m. in. Brytyjskiego premiera Harolda Macmillana, który wygłosił tu w 1960 roku słynne przemówienie o "Wietrze Przemian". Przewodnicy z dumą wyjaśniają zawiłości południowoafrykańskiej polityki i mechanizmów nowej demokracji. Przy wejściu, na rogu Parliament Str. i Roeland Str. trzeba się okazać paszportem.
Wzgórze Sygnałowe i Noon Gun
Signal Hill, dawniej zwane też Lions Rump, ponieważ główna część wzgórz łączy się z Lwim Cyplem, oddziela Sea Point od City Bowl. Wierzchołek ma 350m wysokości. Roztacza się z niego przepiękny widok, zwłaszcza po zmroku na miasto i Górę Stołową, a a także na nadmorską dzielnicę Sea Point, lubianą przez bogatych Żydów, wśród których jest mnóstwo polskich nazwisk. Idzie się tu z miasta ulicą Kloof Nek i skręca się na szczycie w pierwszą w prawo. Od poniedziałku do soboty punktualnie o godzinie 12 na zboczach Wzgórza Sygnałowego strzela Noon Gun, czyli Działo Południowe. Jego odgłos słychać w całym mieście. Tradycyjnie, mieszkańcy miasta regulowali sobie w tym czasie zegarki. Do miejsca gdzie stoi działo prowadzi dosyć męcząca droga przez Bo-Kaap, trzeba dojść do samego końca ulicy Longmarket.
Przylądek Dobrej Nadziei , pierwotnie Przylądek Burz – przylądek leżący w Republice Południowej Afryki, 160 km na północny zachód od Przylądka Igielnego. Stanowi zakończenie Półwyspu Przylądkowego, u którego nasady leży Kapsztad.
Półwysep leżący w nizinnym otoczeniu stanowią skaliste wzgórza charakterystycznego powulkanicznego kształtu z Górą Stołową (afr. Tafelberg; ang. Table Mountain) o wysokości 1067 m n.p.m., dominującą nad otoczeniem i widoczną daleko z morza, a której nazwa wiernie oddaje jej kształt. Część półwyspu, łącznie z urozmaiconą linią brzegową, stanowi rezerwat wielu stref przyrody skupionych na niewielkim terenie, z dużą różnorodnością występujących tam organizmów żywych (w tym wiele endemitów). Jest to jednocześnie obszar jednej z najwyższych na świecie aktywności wyładowań atmosferycznych.
Europejskim odkrywcą przylądka był w 1488 r. portugalski żeglarz Bartolomeu Dias, który nazwał go Przylądkiem Burz. Nazwa została zmieniona przez króla Portugalii Jana II na Przylądek Dobrej Nadziei, gdyż było to miejsce, którego osiągnięcie dawało nadzieje na dotarcie na Daleki Wschód.
Cape Point – przylądek w Republice Południowej Afryki, na południowym krańcu Półwyspu Przylądkowego. Położony jest około 2 kilometry na wschód od Przylądka Dobrej Nadziei, z którym bywa mylony. Znajduje się na nim latarnia morska.
Bo-Kaap to dzielnica położona dość centralnie na zboczach Signal Hill, To tam znajdują się kolorowe domki które tak często są jedna z najbardziej typowych (po Gorze Stołowej) wizytówek Cape Town. Jest to dzielnica malajskich osadników, znajdziemy tam wiec dużo wpływów muzułmańskich, meczety, minarety i mnóstwo kolorowych domków – niektóre z nich nawet pochodzące z XVII wieku!
Złota Mila to odcinek pomiędzy Muizenberg i Kalk Bay. Znajdziemy tam historyczne , kolonialne budynki (np. sama stacja Muizenberg), piękne plaże, mnóstwo restauracji i kafejek oraz niezapomniana atmosferę małego nadmorskiego miasteczka. Wzdłuż wybrzeża biegnie spacerowa ścieżka, która zaczyna się własnie w Muizenberg.
Johannesburg – miasto w północno-wschodniej części Południowej Afryki, od 1994 stolica prowincji Gauteng w zagłębiu Witwatersrand.
Durban – miasto i główny port Republiki Południowej Afryki i największe miasto prowincji KwaZulu-Natal (nie jest jednak jej stolicą, którą jest dużo mniejszy Pietermaritzburg). Durban położony jest nad Oceanem Indyjskim. Jest dużym ośrodkiem turystycznym, co zawdzięcza subtropikalnemu klimatowi oraz licznym plażom. To właśnie podczas szczytu w tym mieście, 9 lipca 2002 roku, w miejsce Organizacji Jedności Afrykańskiej powołana została Unia Afrykańska.
Europejskie osadnictwo rozpoczęło się w 1824 roku, kiedy to Francis G. Farewell przybył tu na czele grupki kupców. Farewell założył miejscowość pod nazwą Port Natal i sporządził jej mapę. Ziemię tę przekazał kolonistom Czaka, słynny wódz Zulusów (którego prawo do uczynienia tej czynności jest kwestionowane). Od 1835 roku miasto funkcjonuje pod obecną nazwą Durban, która pochodzi od nazwiska Benjamina D'Urbana, ówczesnego gubernatora Kolonii Przylądkowej.
Pod koniec lat 30. i na początku lat 40. XIX wieku o Durban walczyli Burowie z Brytyjczykami. W 1854 roku został gminą miejską, a od 1935 roku Durban jest miastem, choć jego znaczący rozwój następował już w pierwszych latach po I wojnie światowej
Pretoria – miasto w Republice Południowej Afryki i administracyjna stolica państwa. Większość (52,5%) mieszkańców miasta stanowią ludzie rasy białej, a oprócz nich 2,5% to Koloredzi, czarni Afrykanie (42%) oraz Hindusi (1,9%)
Miasto położone jest w północno-wschodniej części kraju na wyżynie Niski Weld (1360 m n.p.m.), w prowincji Gauteng, 50 km na północ od Johannesburga.
7 marca 2005 roku rada miejska Pretorii podjęła decyzję o zmianie nazwy miasta na Tshwane. Dotychczasowa nazwa oddawała cześć burskiemu generałowi Andiusowi Pretoriusowi, który stał się bohaterem po pokonaniu Zulusów w bitwie nad Blood River, natomiast Tshwane to imię wodza plemienia, zamieszkującego te tereny przed przybyciem białych osadników. „Tshwane” w jednym z dialektów znaczy także „wszyscy jesteśmy równi”.
Zmianę zaakceptował południowoafrykański Komitet Nazw Geograficznych. Jednak aby nazwa ta oficjalnie uległa zmianie, musi na nią wyrazić zgodę jeszcze rząd RPA, który przez kilka kolejnych lat tego nie uczynił.
Pretoria została założona w roku 1855 przez Marthinusa Pretoriusa, a w 1860 roku została stolicą Transwalu.
W czasie drugiej wojny burskiej Pretoria została opanowana przez Brytyjczyków. Od 1910 roku pełniła funkcję stolicy Związku Południowej Afryki (od 1961 roku RPA).
Voortrekker Monument — pomnik Voortrekkera w Pretorii w Republice Południowej Afryki wybudowany z inicjatywy grupy Afrykanerów, przy finansowym wsparciu rządu Związku Południowej Afryki w latach 1937-1949.
Monument upamiętnia tysiące Voortrekkerów biorących udział w Wielkim Treku. Zgodnie z zamysłem architekta pomnik ten ma przez tysiąc lat przypominać historię i znaczenie Wielkiego Trekku dla potomnych.
Vootrekker Monument jest widoczny niemalże z każdego miejsca w Pretorii, gdyż usytuowany jest na wzgórzu położonym na granicy miasta.
Melrose House – okazała, wiktoriańska rezydencja w Pretorii w Republice Południowej Afryki. Została wzniesiona w roku 1886 przez pretoriańskiego biznesmena, George'a Jesse'ego Heysa. Została nazwana dla upamiętnienia kaplicy w Melrose w Szkocji. Budynek stał się znany w czasie II wojny burskiej, gdy w czerwcu 1900 lord Frederick Roberts zarekwirował ją na potrzeby głównej siedziby dowództwa wojsk brytyjskich. 31 maja 1902 podpisano tu kończący tę wojnę Traktat z Vereeniging.
Obecnie pełni funkcję muzeum architektury wiktoriańskiej.
Narodowy ogród zoologiczny Republiki Południowej Afryki – ogród zoologiczny usytuowany w Pretorii. Został założony w 1899 roku. Atrakcjami są m.in. koala, przejażdżka "samochodem linowym" po mieście oraz, znajdujący się na zewnątrz, bazar rzemieślniczy.
Soweto – zespół gmin miejskich w Południowej Afryce, w prowincji Gauteng, w południowo-zachodniej części Johannesburga. Obecnie pełni głównie funkcje mieszkaniowe, głównie dla ludności murzyńskiej. Czwarte co do wielkości miasto kraju.
Historia Soweto rozpoczęła się w 1904 roku, (wtedy Klipspruit) kiedy to spółka Ernst Oppenheimer zbudowała osiedle pracownicze dla robotników zatrudnionych w tutejszej kopalni. W krótkim czasie potem nastąpił gwałtowny przyrost liczby ludności gdyż apartheidowski rząd w Johannesburgu przeznaczył ten obszar na dzielnicę dla czarnych.
Początki obecnej zabudowy miasta sięgają 1954, kiedy to rząd południowoafrykański postanowił zlikwidować slumsy wokół Johannesburga. Część z nich zmodernizowano, a część zlikwidowano, a mieszkańców umieszczono w Soweto, tak by mieć nad nimi lepszy nadzór policyjny. Każda z rodzin otrzymała wówczas domek wydzierżawiony na okres 30 lat. W 1963 roku nastąpiło połączenie czterech okolicznych osiedli o podobnym charakterze w jedno miasto Soweto. Od 1970 do 1984 liczba mieszkańców miasta potroiła się. W pierwszej połowie lat 80. XX wieku istniał tu tylko jeden szpital (Baragwanath), a śmiertelność niemowląt przekraczała 36%. Nie wybudowano tu zakładów pracy – miasto było sypialnią, z której ludność dojeżdżała do pracy w inne miejsca.
Soweto jest symbolem walki o zniesienie apartheidu, w tym mieście zamieszkiwali popularni działacze t.j. Nelson Mandela czy Desmond Tutu. Na pamiątkę wybuchu protestów (16 czerwca) i masakry protestujących dzieci, dokonanej 19 czerwca 1976 przez policję, od 16 czerwca 1991 obchodzony jest w tym dniu Międzynarodowy Dzień Dziecka Afrykańskiego. Obecnie miasto boryka się z ogromną falą przestępczośc
UShaka Marine World to 16-hektarowy park rozrywki, który został otwarty 30 kwietnia 2004 r. w Durban, KwaZulu-Natal w RPA. Składa się on z 8 części: uShaka Sea World, uShaka Wet 'n Wild, uShaka Sea Animal Encounters Island, uShaka Beach, uShaka Village Walk, uShaka Kids World, uShaka Dangerous Creatures and Chimp & Zee. Znajduje się na pasie między nabrzeżem a portem. Był to pierwszy etap przebudowy Punktu Durbanu.
Howick Falls – wodospad o wysokości 95 metrów, na rzece Mngeni, leży w pobliżu południowoafrykańskiego miasta Howick, w prowincji KwaZulu-Natal.
Wodospad został odkryty przez Europejczyków na początku XIX wieku.
Park Narodowy Addo Elephant - park narodowy położony w Republice Południowej Afryki w Prowincji Przylądkowej Wschodniej.
Na terenach dzisiejszej Wschodniej Prowincji Przylądkowej niegdyś żyło mnóstwo słoni. Większość została wybita przez farmerów i łowców kości słoniowej, Farmerzy najmowali zawodowych myśliwych, kiedy to nie dawało zamierzonych rezultatów, zatruwano nawet zbiorniki wodne. Dzięki wysiłkom Sydney Skaife i innych działaczy społecznych udało się przeforsować przeszkody prawne i w 1931 roku stado ostatnich jedenastu słoni zapędzono do nowo powstałego rezerwatu. Ogrodzono 2000 ha buszu, jednak elektryczny płot okazał się bardzo łatwą przeszkodą dla słoni. Mieszkający obok farmerzy domagali się ogromnych odszkodowań za wyrządzone na farmach zniszczenia. W celu zastopowania tych strat zarząd parku zaczął dożywiać słonie sianem, dyniami, ananasami i pomarańczami. Dopiero w roku 1954 ukończono budowę prawidłowego ogrodzenia, jednak dożywianie było dalej kontynuowane. W 1976 roku park zakupywał 30 ton pomarańczy miesięcznie. Dożywianie zakończono w roku 1976. Do 1968 roku liczba słoni w Addo wzrosła do 50 sztuk a dziesięć lat później przekroczyła sto. Dziś żyje ich tutaj ponad 450 i jest to najwyższe zagęszczenie słoni na kilometr kwadratowy w całej Afryce.
W 1997 roku państwowy zarząd parków SANParks zaproponował utworzenie Wielkiego Parku Narodowego Addo Elephant ciągnącego się od Karru do wybrzeża Oceanu Indyjskiego na wschód od Port Elizabeth. Dzięki temu powierzchnia parku wzrosła z 2000ha do 164000ha. Do Addo dołączony został Woody Cape Nature Reserve rozciągający się od ujścia rzeki Sundays do Alexandrii plus rezerwat morski z wyspami St. Croix i Bird, bardzo ważnymi z uwagi na istniejące tam kolonie pingwinów afrykańskich i głuptaków. Wyspa Ptaków (Birds Island) jest domem dla największej w świecie kolonii głuptaków. Liczbę tych ptaków szacuje się na 120 000.
Dzięki ekspansji, Park Addo posiada aż pięć z siedmiu południowoafrykańskich biomów lądowych i jak żaden inny park, chlubi się Wielką Siódemką czyli lwem, lampartem, czarnym nosorożcem, bawołem, wspaniałym białym rekinem i południowym wielorybem w ich naturalnym środowisku.
Park Hluhluwe-Imfolozi, dawniej Hluhluwe-Umfolozi Game Reserve, jest najstarszym uznanym rezerwatem przyrody w Afryce. Składa się z 960 km2 pagórkowatej topografii 280 km na północ od Durbanu w centralnej części KwaZulu-Natal w Republice Południowej Afryki i słynie z bogatej przyrody i działań konserwatorskich. Park jest jedynym państwowym parkiem w KwaZulu-Natal, gdzie można znaleźć każde z pięciu zwierząt. Ze względu na działania ochronne park w 2008 roku miał największą populację białych nosorożców na świecie.
Park Narodowy Tsitsikamma to obszar chroniony na trasie Garden Route, Western Cape i Eastern Cape, Republika Południowej Afryki. Jest to nadmorski rezerwat znany ze swoich rdzennych lasów, dramatycznego wybrzeża i Szlaku Wydr. W dniu 6 marca 2009 roku został połączony z Parku Narodowego Wilderness i różnymi innymi obszarami, tworząc Park Narodowy Garden Route. Park obejmuje 80-kilometrowy odcinek wybrzeża. Dolina natury znajduje się na zachodnim krańcu parku, a główna kwatera znajduje się w Storms River Mouth. W pobliżu parku znajduje się most Bloukrans, najwyższy na świecie most na bungee na wysokości 216 metrów.
Słowo "Tsitsikamma" wywodzi się z języka Khoekhoe tse-tsesa, co oznacza "czysty", i gami, co oznacza "woda", prawdopodobnie odnosząc się do czystej wody rzeki Tsitsikamma. Inne znaczenia to "miejsce o dużej ilości wody" i "zaczynają się wody".
Umhlanga to zamożne osiedle mieszkaniowe, komercyjne i kurort na północ od Durban na wybrzeżu KwaZulu-Natal w Republice Południowej Afryki. Jest częścią gminy metropolitalnej eThekwini, utworzonej w 2000 roku, która obejmuje większą powierzchnię Durban., Nazwa oznacza "miejsce trzcin" w języku zulu. Graniczy z Durban North na południu i Mt Edgecombe na zachodzie.
Jest dobrze znany z Gateway Theatre of Shopping, który jest największym centrum handlowym na półkuli południowej. Ma także drugi najwyższy drapacz chmur w Południowej Afryce o nazwie Pearl Sky, który na początku 2018 roku będzie miał 183 metry wysokości. Dwie plaże - Brązowa Plaża i Główna Plaża są patrolowane przez ratowników przez cały dzień.
Lion & Safari Park to 600 hektarowa ochrona przyrody w prowincji Gauteng w RPA dla lwów Transwalu.
The Lion & Safari Park położony jest w pobliżu lotniska Lanseria w Johannesburgu i Pretorii. W parku występuje duża różnorodność drapieżników i dużych zwierząt roślinożernych pochodzących z Afryki.
W Parku Lwa i Safari znajduje się ponad 80 lwów, w tym rzadkie białe lwy i wiele innych zwierząt mięsożernych, takich jak gepard południowoafrykański, dziki gatunek dzikiej zwierzyny, hiena i hiena cętkowana, szakal z czarnym grzbietem i wiele antylop, które swobodnie wędrują obszar antylopy.
Muzeum Narodowe Nelson Mandela, powszechnie nazywane Domem Mandeli, to dom przy ulicy Vilakazi, Orlando West, Soweto, RPA, gdzie Nelson Mandela mieszkał od 1946 do 1962. Znajduje się pod numerem 8115, na rogu Vilakazi i Ulice Ngakane, w niewielkiej odległości od domu Tutu, siedziby arcybiskupa Emeritusa Desmonda Tutu. 1 września 1997 r. Mandela przekazała dom na rzecz fundacji Soweto Heritage Trust, która ma działać jako muzeum.
Zostało ogłoszone Narodowym Zabytkiem w 1999 roku.
Vredefort – największy z potwierdzonych na Ziemi kraterów uderzeniowych, czerpiący swą nazwę od znajdującego się w pobliżu jego środka miasteczka Vredefort w prowincji Wolne Państwo, w Republice Południowej Afryki. Od 2005 wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Średnica właściwego krateru to 160 km, jego zewnętrzny pierścień ma ok. 300 km średnicy. Powstał w wyniku uderzenia w Ziemię planetoidy, której średnica szacowana jest na co najmniej 10 km. Zderzenie datowane jest na ok. 2023 ± 4 milionów lat temu, na okres orosir w paleoproterozoiku. Tym samym Vredefort uważany jest także za drugi pod względem wieku znany krater uderzeniowy, po znajdującym się w Karelii kraterze Suavjärvi.
Groty Cango – wapienne jaskinie powstałe w skałach platformy prekambryjskiej w rejonie dzisiejszej Prowincji Przylądkowej Zachodniej niedaleko Oudtshoorn w Republice Południowej Afryki. Główna komora jaskini jest jedną z największych atrakcji turystycznych RPA. Cały system tuneli i komór ma ponad 4 km długości, jednak tylko 25% z tego jest udostępnionych turystom. Jaskinie można zwiedzać tylko w zorganizowanych grupach i w obecności przewodnika.
Jaskinie odkrył lokalny farmer Van Zyl w 1780 roku. Był on pierwszą osobą, która została spuszczona do jaskini. Pierwsza komora nosi nazwę jego imienia. Jest długości boiska piłkarskiego. Późniejsze eksploracje doprowadziły do odkrycia kolejnych komór w 1792 roku.
