Korea Poludniowa
Korea Południowa – państwo w Azji Wschodniej, południowej części Półwyspu Koreańskiego powstałe po II wojnie światowej na terenach zajętych przez wojska Stanów Zjednoczonych.
Korea Południowa jest niewielkim państwem leżącym w Azji Wschodniej w południowej części Półwyspu Koreańskiego. Korea Południowa cechuje się łagodnym klimatem, górzystym krajobrazem i wielką kontrastowością gospodarki względem swojego północnego sąsiada. Kraj należy do państw wysoko rozwiniętych, jego gospodarka rozwija się w szybkim tempie.
Republika Korei jest republiką, w której władza dzielona jest pomiędzy prezydentem a ciałem ustawodawczym, zwanym Zgromadzeniem Narodowym. Głową państwa jest prezydent wybierany na okres pięciu lat, może być wybrany tylko raz. Mianuje on premiera, który tworzy rząd. Zgromadzenie Narodowe składa się z 299 posłów wybieranych na cztery lata.
Flaga składa się z czerwono-niebieskiego symbolu taijitu, a wokół niego cztery trygramy, których symbolika została zaczerpnięta z filozofii chińskiej.
Biel jest narodową barwą Koreańczyków, która jest symbolem czystości, ducha pokoju i sprawiedliwości. W centrum flagi znajduje się taijitu, symbol ostatecznej jedności (kor. taeguk), i od niego pochodzi nazwa flagi – Taegukgi (kor. 태극기). Niebieska, czerwona i biała barwa są symbolem czujności, wytrwałości i niewinności, a wokół symbolu umieszczono cztery z ośmiu trygramów: |||, |¦|, ¦|¦, i ¦¦¦, z których każdy ma inne znaczenie.
Godło Korei Południowej przedstawia kwiat o pięciu stylizowanych, żółtych (lub – na niektórych wersjach godła – szarych) płatkach. Kwiatem tym jest Ketmia syryjska (łac. Hibiscus syriacus, kor. Mugunghwa). W jego środku znajduje się czerwono-niebieski symbol taeguki, obecny też na fladze. Wokół kwiatu znajduje się biało-niebieska wstęga z napisem w hangul – 대한민국 Daehan Minguk (kor. Republika Korei).
Godło zostało zatwierdzone 3 lipca 1970
Powierzchnia i granice
Powierzchnia - 99 274 km2
Korea jest szeroka na około 250 km i długa na około 370 km.
Korea Południowa graniczy z następującymi państwami:
Korea Północna - 238 km
Poprzez wody terytorialne:
z Japonią od wschodu i od południa
z Chinami od zachodu
Linia brzegowa - 2 414 km
Klimat
Korea Południowa leży na przecięciu dwóch stref klimatycznych. Na większości powierzchni kraju panuje klimat umiarkowany ciepły, natomiast południowe krańce w tym wybrzeże, leżą pod wpływem klimatu podzwrotnikowego morskiego. Ogólnie klimat tego kraju posiada odmianę monsunową. Oznacza to, że na pogodę w Korei mają wpływ sezonowe wiatry - monsuny, charakterystyczne dla wielu regionów Azji.
Temperatury w kraju są na ogół łagodne, zwłaszcza w strefie nadbrzeżnej, gdzie na południowych krańcach kraju, aurę kształtuje ciepły Prąd Cuszimski. Temperatury są regionalnie zróżnicowane. Najzimniejszy jest styczeń, gdzie w Seulu na północy kraju temperatura średnia wynosi -4 °C, natomiast południowe regiony kraju cechują się temperaturami rzędu od 2 do 4 °C. Na wyspie Cheju wartości zimowe osiągają 6 °C. Jedynie tereny górskie są bardziej surowe, gdzie przyczyną jest wysokość nad poziomem morza. Latem, gdzie najcieplejszym miesiącem jest lipiec, temperatury są dość wyrównane. Północe regiony kraju reprezentują wartości około 23 °C, na południu zaś około 27 °C. W górach jest nieco chłodniej.
Korea Południowa jest krajem wilgotnym, gdzie notuje się duże ilości opadów, z tym że są to opady rozłożone dość nierównomiernie w ciągu roku. Maksimum przypada na okres letni, co wiąże się z wilgotnym monsunem wiejącym znad Oceanu Spokojnego. Zimą opady są dość niskie, jednak w kraju nie występuje zjawisko pory suchej. Średnie wartości opadowe wynoszą od 1 250 mm na północy do 1 300 mm na południu. W górach zaś ilości opadów są wyższe maksymalnie do 1 500 mm rocznie. Zimą w górach pada śnieg, który także sporadycznie jest notowany na nizinach. Na samym południu kraju śnieg w zasadzie nie pada. Po koniec monsunu letniego wschodnie i południowe wybrzeże kraju jest nawiedzane przez niszczycielskie tajfuny. Okres tych zjawisk ma miejsce we wrześniu i w październiku, tuż przed nadejściem monsunu zimowego.
Flora
Szata roślinna w Korei jest bardzo bogata, a co ważne dobrze zachowana, czego faktem jest to, że dwie trzecie kraju pokrywają lasy. Tereny leśne koncentrują się głównie w górach. Na północy kraju rosną lasy mieszane, gdzie drzewa zrzucają liście na zimę. W lasach tych rosną dęby mongolskie, kasztany japońskie, lipy amurskie i jesiony chińskie. W wyższych partiach gór lasy te przechodzą w lasy iglaste, gdzie powszechnym gatunkiem jest sosna koreańska. Na południu kraju rosną lasy zimozielone, czyli takie których drzewa nie zrzucają liści w porze zimowej. W lasach tych rosną wiecznie zielone dęby, natomiast w wysokich partiach południowej części gór rośnie tajga jodłowa. Lasy południowej Korei to lasy podzwrotnikowe z bambusami, wawrzynami i kamelią. Tak sama formacja roślinna występuje także na wyspie Cheju.
Fauna
Świat zwierząt typowy dla Regionu Mandżurskiego Palearktyki. Fauna w Korei jest znacznie przetrzebiona z powodu wzrostu zaludnienia i niekontrolowanych polowań. Dużych ssaków jest niewiele. Rzadkim gatunkiem jest niedźwiedź himalajski i syberyjski podgatunek tygrysa. Z roślinożernych występują jelenie wschodnie i piżmowce syberyjskie. Z ptaków licznie reprezentowana jest rodzina bażantów. W przypadku płazów interesującym przedstawicielem jest salamandra olbrzymia.
Terenów chronionych jest niewiele. Łącznie zajmują one zaledwie 2,6% powierzchni kraju. Do najbardziej znanych parków narodowych należą: Seorak-san, leżący w północnej części Gór Wschodniokoreańskich i Halla-san na wyspie Czedżu.
Liczba mieszkańców: 48 422 tys.. Średnia gęstość zaludnienia: 490 osób/km². Większość ludności skupia się na wybrzeżu Morza Żółtego i Cieśniny Koreańskiej. Żywiołowy rozwój miast, spowodowany wysokim tempem uprzemysłowienia i masową migracją ze wsi. 1949 w miastach mieszkało 20% ludności, 1991 – 75%. Największe miasta: Seul (10,3 mln mieszkańców), Pusan (3,7 mln), Inczon (3,0 mln), Daegu (2,5 mln), Ulsan (2 mln), Daejeon (1,5 mln) i Gwangju (1,5 mln
Seul
Stolica Korei Południowej jest jednym z największych i najszybciej rozwijających się miast na świecie. Zlokalizowana na północy kraju, blisko granicy z Koreą Północną, była niegdyś stolicą zjednoczonego państwa. W samym mieście znajduje się 5 kompleksów pałacowych, ok. 200 muzeów, a rocznie odbywa się w nim ponad 100 festiwali.
Zamieszkiwane przez 1/5 całego społeczeństwa oszałamia nowoczesną architekturą, dostępem do technologii i życiem trwającym 24 godziny na dobę.
Gyeongbokgung to jeden z pięciu pałaców królewskich w Seulu. Ze względu na położenie nazywa się go Pałacem Północnym i - nie bez podstaw - uznaje za najpiękniejszy. Jego początki sięgają XIV wieku, jednak większość zabudowań pochodzi z dziewiętnastego stulecia. Po zniszczeniach dokonanych przez Japończyków na początku XX wieku, pałac został starannie odrestaurowany i obecnie jest jednym z najchętniej odwiedzanych.
Pałac Gyeongbok – rezydencja królewska znajdująca się w północnej części Seulu, zbudowana pod koniec XIV wieku, zniszczona dwieście lat później (wojna japońsko-koreańska), odbudowana w XIX wieku i ponownie zniszczona podczas okupacji japońskiej, obecnie rekonstruowana.
Skonstruowany w 1395 roku, w trzy lata od podjęcia decyzji o budowie przez dynastię Joseon, pałac został doszczętnie zniszczony w trakcie inwazji Japonii w 1592 roku. Przez kolejne 273 lata szczątki pałacu niszczały zupełnie zaniedbane i zapomniane, dopiero w 1867 roku, za czasów Księcia Regenta Huengseon Daewongun. Renowacja przeprowadzona na wielką skalę spowodowała odbudowę 330 budynków (z 5792 pomieszczeniami) usytuowanych w konfiguracji labiryntowej na powierzchni 432,703 m2.
Wśród pałacowych murów powstały dwie strefy: Dziedziniec Zewnętrzny (oejeon) oraz Dziedziniec Wewnętrzny (naejeon). W skład Dziedzińca Zewnętrznego wchodziły oficjalne pomieszczenia dla władcy oraz państwowych urzędników, tymczasem Dziedziniec Wewnętrzny zawierał kwatery prywatne rodziny królewskiej wraz z ogrodami.
Na początku XX wieku, od 1911 roku począwszy, kompleks pałacowy był ponownie systematycznie dewastowany przez Japończyków. W roku 1915 90% istniejących tu budynków zostało zniszczonych, a w ich miejsce postawiono budynki kwatery głównej japońskich kolonialistów.
W roku 2001 przeprowadzono odbudowę bramy wejściowej na teren pałacu – Heungnyemun, a w latach 2006-2010 bramy Gwanghwamun.
Najbardziej prestiżowy dystrykt Seulu został rozsławiony w 2012 roku piosenką koreańskiego artysty PSY pt. "Gangnam Style". Gangnam style jest kolokwializmem oznaczającym życie w luksusie i doskonale opisuje Gangnam-gu - dzielnicę pełną nowoczesnych wieżowców, luksusowych hoteli i drogich sklepów.
Changdeokgung
Pałac Changdeok – rezydencja władców Korei z dynastii Joseon, znajdująca się w aglomeracji Seulu, zbudowana w 1405, odbudowana po inwazji japońskiej w 1610 i częściowo zniszczona podczas okupacji japońskiej 1910-1945, wkomponowana w park o powierzchni pół kilometra kwadratowego.
Grobowce dynastii Joseon– 18 mauzoleów władców Korei z XIV-XX wieku, znajdujących się w aglomeracji Seulu, wpisanych w 2009 na listę UNESCO.
Chogye sa – główny klasztor szkoły sŏn największego koreańskiego zakonu chogye.
Klasztor został założony w roku 1395 a więc na samym początku antybuddyjskiej dynastii Chosŏn w innej lokalizacji pod nazwą Gakhwang. W 1910 roku klasztor został przeniesiony w obecne miejsce i po zmodernizowaniu nosił nazwę Hwanggak sa. Do jego budowy w Seulu przyczynili się japoński misjonarz i mnich sōtō Hanshi Takeda oraz patriarcha Yi Hǒgwang. Po zajęciu Korei przez Japończyków zmienili oni nazwę na T'aego sa. W 1954 roku zmieniono nazwę na Chogye sa. Chogye jest koreańskim odpowiednikiem nazwy góry na której znajdował się klasztor Szóstego Patriarchy Huinenga – Caoxi (曹溪).
Oprócz tego, że jest to główny klasztor tradycji chogye, administruje także 187 innymi klasztorami.
Wyspa Jeju
Pomimo że największa wyspa Korei Południowej leży zaledwie 85 km od jej wybrzeży, przez lata pozostawała w izolacji, wykształcając odrębną kulturę, architekturę, a nawet tradycje językowe. W 2011 roku Jeju-do znalazła się wśród 7 nowych cudów natury.
Wulkaniczne pochodzenie zapewnia wyspie spektakularne krajobrazy, a jej najwyższy szczyt - wulkan Hallasan, jest zarazem najwyższą górą Korei Południowej (1950 m n.p.m.).
Rajskie plaże i przyjazny klimat Jeju-do sprawiają, że jest to jedna z najpopularniejszych destynacji turystycznych wśród Koreańczyków, czasem bywa nazywana również "koreańskimi Hawajami".
Seongsan Ilchulbong na wyspie Jeju
Wizytówka wyspy Jeju - "wulkan wschodzącego słońca" znajduje się na jej wschodnim wybrzeżu i jest jednym z najlepiej zachowanych tego typu stożków wulkanicznych na świecie. Przypomina potężną fortecę z pionowo opadającymi do morza ścianami.
Wnętrze krateru o niemal idealnym kształcie koła można zobaczyć z punktu widokowego, do którego prowadzi ponad pół tysiąca drewnianych stopni. Zgodnie z nazwą – wulkan najpiękniej wygląda o wschodzie słońca.
Jaskinie lawowe Geomunoreum na wyspie Jeju
Zespół jaskiń lawowych Geomunoreum na wyspie Jeju jest uważany za jeden z najwspanialszych na Ziemi - został wpisany na listę UNESCO w 2005 roku. Różnobarwne minerały i związki chemiczne osadzające się na powierzchni korytarzy tworzą prawdziwy spektakl kolorów.
Jaskinie lawowe powstają w czasie erupcji wulkanu, gdy wypływająca z jego wnętrza lawa o niskiej lepkości zastyga dopiero na powierzchni ziemi, zostawiając korytarz pusty.
Park Narodowy Seoraksan znajduje się w Górach Diamentowych na północnym zachodzie kraju i jest najbardziej znanym parkiem narodowym Korei Południowej – został wpisany na listę rezerwatów biosfery UNESCO. Unikalne formacje skalne, gorące źródła, gęste lasy i świątynie pochodzące z czasów królestwa Silla przyciągają turystów o każdej porze roku.
Park szczególnie pięknie prezentuje się jesienią, gdy lasy liściaste przybierają pomarańczowo-złote kolory i zimą, gdy "Park Śnieżnych Turni" zamienia się w popularny ośrodek narciarski.
Haedong Yonggungsa
Większość koreańskich świątyń znajduje się wśród gór, dlatego położona w niewielkiej, skalistej zatoczce nad brzegiem morza Haedong Yonggungsa jest uważana za jedną z najpiękniejszych. Wybudowana w XIV wieku, została starannie odrestaurowana w ostatnim stuleciu.
Jej motto głosi, że "przynajmniej jedno z twoich życzeń zostanie spełnione", dlatego w Nowy Rok wielu Koreańczyków prosi w niej o pomyślność.
DMZ - Koreańska Strefa Zdemilitaryzowana
Koreańska Strefa Zdemilitaryzowana (The Demilitarized Zone) wbrew swojej nazwie jest najbardziej zmilitaryzowaną i najpilniej strzeżoną granicą świata. Powstały w 1953 roku po zakończeniu wojny koreańskiej, długi na 248 km i szeroki na 4 km pas ziemi oddziela od siebie Koreę Południową i Północną. Pola minowe, zasieki, wieże obserwacyjne, kamery i żołnierze pilnujący każdego ruchu - strefa jest wciąż żywym świadectwem zimnej wojny.
Zwiedzanie granicy jest możliwe tylko ze zorganizowaną wycieczką, fotografie można wykonywać jedynie w specjalnie wyznaczonych do tego miejscach.
8 cudów powiatu Danyang
Do "8 cudów powiatu Danyang" (Danyang Palgyeong) należą góry wznoszące są nad rzeką Namhan, malownicze doliny oraz jaskinie, ale największym zainteresowaniem cieszy się niewielka wysepka Dodamsambong.
3 skały na najdłuższej rzece Korei Południowej symbolizują miłosną triadę. Według legendy - mąż (najwyższa skała), który nie mógł doczekać się męskiego potomka, znalazł kochankę (najmniejsza skała), by urodziła mu syna. Rozzłoszczona żona odeszła od niego, dlatego jej skała zwrócona jest tyłem do męża i znajduje się w większej odległości od niego niż skała kochanki.
Góry Wschodniokoreńskie (Taebaek) rozciągają się wzdłuż wschodniego wybrzeża Półwyspu Koreańskiego i przebiegają przez terytoria obu Korei. Są bardzo zróżnicowane - na zachodzie łagodne, na wschodzie - opadają stromo do morza. Na zboczach gór rozlokowanych jest wiele koreańskich świątyń, a ich najwyższy szczyt - Seorak-san, ma wysokość 1708 m n.p.m.
Plaża Hyeopjae
U wybrzeży Korei znajdują się tysiące wysp i wysepek oferujących przepiękne plaże o najróżniejszym charakterze: plaże wulkaniczne, ze złotym lub białym piaskiem, piaskiem koralowcowym (wyspa Udo). Jedną z bardziej popularnych wśród Koreańczyków jest - znajdująca się na zachodnim brzegu wyspy Jeju - plaża Hyeopjae. Ze względu na czystość wody i wyjątkową łagodność dna, szczególnie chętnie jest odwiedzana przez początkujących pływaków i rodziny z dziećmi.
Gyeongju
Miasto położone we wschodniej części kraju między VII a X wiekiem było stolicą państwa Silla (królestwa leżącego na terenie dzisiejszej Korei). Z tego okresu zachowały się m.in. fundamenty pałacu, dawne obserwatorium astronomiczne oraz jeden z największych i najstarszych dzwonów na świecie – dzwon króla Seongdeok, zwany „Emillie Bell” (ma 3 m wysokości).
Gyeongju było ważnym ośrodkiem buddyzmu – do dziś zachowały się wpisane na listę UNESCO świątynia Bulguksa i świątynia skalna Seokguram.
Herbaciane pola w Boseong
Powiat Boseong leżący w południowej części kraju jest najbardziej znany z plantacji zielonej herbaty oraz z drzew cedrowych. Soczyście zielone, herbaciane krzewy tworzą niekończące się wstęgi na rozległych wzgórzach, a prowadzi przez nie jedna z bardziej malowniczych dróg Korei – Droga Cedrowa. W Boseong zieloną herbatę dodaje się do niemal każdej potrawy – możemy zjeść m.in. herbaciane lody, ciasteczka, makaron czy np. wypić zupę z jej dodatkiem.
Zielona herbata z powiatu Boseong jest narodową dumą Koreańczyków – dzięki nieskazitelnej jakości znalazła się w jadłospisie pierwszej koreańskiej astronautki odbywającej lot w przestrzeni kosmicznej.
Park Ekologiczny Zatoki Suncheon
Park ekologiczny znajdujący się przy zatoce Suncheon jest piątym pod względem wielkości mokradłem na świecie. Zamieszkuje go ponad 140 rzadkich gatunków ptaków, a przez wzgląd na pola trzcinowe, liczące ok. 5,4 km kw, nazywany jest koreańskim królestwem trzcin.
Dokdo ("Samotna Wyspa") to grupa wulkanicznych wysp i skał na Morzu Japońskim (przez Koreańczyków nazywanym Wschodnim), których łączna powierzchnia nie zajmuje nawet 0,2 km kw. Pomimo tak małej wielkości wyspy od stuleci są terytorium spornym między Koreą Południową i Japonią. Na stałe zamieszkuje je małżeństwo rybaków, a czasowo – kilkudziesięcioosobowy garnizon ochrony wybrzeża.
Wyspy można zwiedzić dzięki regularnemu połączeniu promowemu z oddalonej o niecałe 90 km wyspy Ulleungdo, jednak liczba turystów, przez wzgląd na ochronę środowiska, jest mocno ogranicznona.
Busan
Największe miasto portowe Korei Południowej jest drugim co do wielkości miastem kraju. Okoliczne wzgórza kryją jedną z najstarszych i najważniejszych koreańskich świątyń – założony w 678 roku klasztor Beomeosa oraz największą w Korei górską fortecę - Geumjeong.
Miasto przyciąga turystów nie tylko zabytkami - zainteresowaniem cieszą się górskie wędrówki i odpoczynek na jednej z najpopularniejszych w kraju plaży – Haeundae.
Czedżu
Wyspa Czedżu to dla wielu najpiękniejsze miejsce w całej Korei Południowej, nazywana jest "koreańskimi Hawajami". Od Seulu dzieli ją zaledwie 45 minut lotu. W 2011 wulkaniczną wyspę uznano za jeden z "nowych siedmiu cudów natury". Najbardziej charakterystycznym punktem wyspy jest wulkan Halla-san, a zarazem najwyższy szczyt Korei Południowej.
Jeonju
Kolejne historyczne miejsce, którego odwiedzenie powinno znaleźć się na turystycznej liście "must see" Leży na zachodzie Korei Południowej, ok. 300 km od Seulu. Przede wszystkim warto zobaczyć tutaj Jeonju Hanok Village, czyli tradycyjną wioskę z XVI wieku, gdzie znajduje się ok. 800 tradycyjnych koreańskich domów, czyli hanoków. Co ciekawe, wszystkie domy ogrzewane są za pomocą tzw. ondol, czyli koreańskiego system ogrzewania podpodłogowego.
Pjongczang
Położone w północno-wschodniej części kraju, w regionie gór Taebaek, to obecnie chyba najpopularniejsze miasto w Korei Południowej
W Pjongczangu znajduje się wiele historycznych świątyń. Na tamtejszej Górze Odaesan warto odwiedzić świątynię Sangwansa, która założona została w 705 roku. Z kolei w świątyni Woljeongsa można spędzić noc jak tradycyjny mnich.
Tongyeong
Leżące na wybrzeżu, w południowej części kraju miasto, jest popularnym kierunkiem weekendowych wypadów. Koreańczyków, ale i zagranicznych turystów przyciąga malowniczymi krajobrazami i świeżymi owocami morza. Nie bez powodu nazywane jest "koreańskim Neapolem".