Sycylia – największa wyspa na Morzu Śródziemnym (25 710 km²), położona na południe od Półwyspu Apenińskiego, od którego oddziela ją wąska Cieśnina Mesyńska. Zamieszkuje ją około 5 milionów mieszkańców.
Razem z wyspami Wyspy Liparyjskie, Egady, Wyspy Pelagijskie i Pantelleria tworzy od 1946 roku region autonomiczny we Włoszech
Klimat
Sycylia ma typowy klimat śródziemnomorski z łagodną i wilgotną zimą oraz suchym i gorącym latem. Wybrzeże charakteryzują temperatury porównywalne z panującymi w Afryce Północnej, za to w miesiącach zimowych Etnę pokrywa śnieg. Roczne opady wynoszą 1200-1400 mm., natomiast na wschodzie wyspy opady nie przekraczają 400-600 mm. Gwałtownych opadów można spodziewać się późną jesienią i wczesną wiosną. Zdarza się, że ulewa trwa nieprzerwanie przez kilka dni, lecz równie dobrze może się przejaśnić w ciągu kilku minut.
Flaga Sycylii została przyjęta po raz pierwszy w 1282 roku, po powstaniu zwanym nieszporami sycylijskimi w Palermo. Przedstawia centralnie umieszczony triskelion, pośrodku którego widnieje głowa Meduzy, otoczona trzema kłosami pszenicy. Trzy nogi są tutaj symbolem szczęścia i pomyślności.
Flaga Sycylii podzielona jest na dwa równej wielkości trójkąty wzdłuż przekątnej biegnącej od górnego końca po stronie przy drzewcu do dolnego po stronie swobodnej. Górny trójkąt jest barwy czerwonej, a dolny żółtej. Są to barwy dwóch sycylijskich miast, które jako pierwsze zawiązały konfederację by przeciwstawić się władzy Andegawenów: Palermo i Corleone.
Triskelion, zwany na Sycylii trinacria, jest oficjalnym symbolem Sycylii. Flaga w obecnej formie została przyjęta w roku 2000 jako flaga regionu autonomicznego Sycylia.
Wyspa ma kształt trójkąta, którego boki tworzą Morze Tyrreńskie od północy, Morze Jońskie od wschodu i Cieśnina Sycylijska od południowego zachodu. Sycylię od kontynentalnej części Włoch oddziela Cieśnina Mesyńska, której szerokość w najwęższym miejscu wynosi 3 km.
Góry
Najbardziej znana jest góra Etna, najwyższy szczyt w całej Sycylii, wznoszący się na wysokość 3323 m n.p.m. Jest to równocześnie najwyższy aktywny wulkan w całej Europie. Dalej na południowym wschodzie znajduje się niższe pasmo górskie Monti Iblei (986 m n.p.m.). Północna część wyspy to głównie łańcuchy będące przedłużeniem Apeninów takie jak Monti Peloritani, Monti Madonie i Monti Nebrodi. W północno-zachodniej części wybrzeża znajduje się góra Sparagio o wysokości 1110 m n.p.m
Wulkany
Z 6 aktywnych włoskich wulkanów, aż 3 znajdują się na Sycylii. Jest to wspominany już wulkan Etna, aktywny od 550 tys. lat. Kolejnym wulkanem jest Stromboli, z którego ciągle unosi się strużka dymu. Tak samo jako Stromboli, wulkan Vulcano jest osobną wyspą. Znajdują się tam baseny błota siarkowego oraz Baja Negra, czyli plaża z czarnym piaskiem wulkanicznym. Wchodzą one w skład Wysp Liparyjskich.
Rzeki i jeziora
Na Sycylii rzadko padają obfite deszcze, dlatego ważne są tam rzeki. Wyspa ma tylko jedno naturalne jezioro – Lago di Pergusa. W systemie rzecznym najważniejsze rzeki to: Simeto (113km) mająca swój początek w górach i płynąca na wschód przez Nizinę Katańską; Alcantara (52 km) znajdująca się w północno-wschodniej części wyspy oraz Salso (144km) najdłuższa rzeka na Sycylii.
Etna– czynny stratowulkan we Włoszech, na wschodnim wybrzeżu Sycylii. Jest to obecnie najwyższy i największy w Europie stożek wulkaniczny.
Etna zajmuje powierzchnię co najmniej 1250 km². Wulkan zaczął powstawać ok. 500 tys. lat temu. Pierwsze wzmianki o erupcjach pochodzą z ok. 1500 roku p.n.e.; szacuje się, że od tamtego czasu do dziś było ponad 200 wybuchów. Aktualna wysokość to ok. 3340 m n.p.m. (z uwagi na aktywność wulkanu wartość ta ulega ciągłym zmianom).
Od 1987 roku część obszarów Etny chroniona jest poprzez Park Regionalny Etna. W 2013 roku wulkan został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
CEFALU
Piękne, zabytkowe miasteczko bardzo malowniczo położone u podnóża monumentalnej góry Rocco. W sezonie jest to jeden z bardziej zatłoczonych kurortów Sycylijskich
Cefalu „wciśnięte” pomiędzy ogromną skałę i morze, wciąż robi wrażenie miejsca, które nieustannie broni się przed nowoczesnością.
Nazwa Cefalu pochodzi od greckiego „kefale” co oznacza przylądek, gdyż leży u stóp potężnej skały La Rocca. Wejście na szczyt góry jest tu obowiązkowym punktem zwiedzania – ze szczytu skały roztacza się cudowny widok na Morze Tyrreńskie. Na La Rocca znajdują się także ruiny Świątyni Diany z V wieku p.n.e. i pozostałości po średniowiecznym zamku bizantyjskim i fortyfikacji. Aby tam wejść skręćcie w prawo z Piazza Garibaldi w via Salita dei Saraceni i w kierunku kamiennych schodków, a następnie żwirową ścieżką. Wspinaczka w sycylijskim słońcu może być męcząca, ale panorama rozciągająca się z ruin fortyfikacji wynagradza wszelkie trudy.
Najważniejszą budowlą w Cefalu jest górująca nad miastem katedra z 1131 roku. Do katedry prowadzą imponujące, szerokie schody, a na placu przed budynkiem rosną wysokie palmy. Wnętrze katedry nie jest bogate, jednak strzeliste kolumny i ogromna mozaika przedstawiająca postać Chrystusa Pantokratora, robią wrażenie.
Palermo – miasto i gmina we Włoszech, w regionie Sycylia, w prowincji Palermo. Panormos powstało już w starożytności, jako kolonia fenicka.
Palermo jest kulturalną, gospodarczą i turystyczną stolicą Sycylii. To główne sycylijskie centrum przemysłowe i handlowe. Główne gałęzie gospodarki to turystyka, usługi, handel i rolnictwo.
Palazzo dei Normanni – pałac w Palermo, we Włoszech. Był siedzibą królów Sycylii.
Budowa rozpoczęła się w IX wieku przez emira Palermo i rozbudowany w XII wieku przez Rogera II i innych normańskich królów.
W pałacu znajduje się Cappella Palatina, zdecydowanie najlepszy przykład tzw normańsko-arabsko-bizantyjskiej sztuki, która dominowała w XII wieku na Sycylii. Zbudowana pomiędzy 1130 a 1143 posiada trzy apsydy i nawy rozdzielone marmurowymi kolumnami korynckimi. W latach 1143 - 1189 została ozdobiona bizantyjskimi mozaikami.
Większa część pałacu została przebudowana w czasie hiszpańskim, ale zachowały się prace wykonane przez Rogera w sali o nazwie Sala Normanna. Od roku 1946 pałac jest siedzibą Sycylijskiego Zgromadzenia Regionalnego.
Katedra w Palermo - kompleks architektoniczny w Palermo, na Sycylii, we Włoszech. Zbudowana na zlecenia arcybiskupa Palermo Gualtierro Offamilio w latach 1069 - 1190. Charakteryzuje się obecnością różnych stylów, ze względu na długą historię uzupełnień, zmian i prac renowacyjnych, z których ostatni miał miejsce w XVIII wieku. Katedra znajduje się przy ulicy Corso Vittorio Emanuele, na rogu Via Matteo Bonello.
W lipcu 2015 została wpisana na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO razem z innymi zabytkami architektury arabsko-normańskiej w Palermo oraz katedrami w Monreale i Cefalù
Kościół San Giovanni degli Eremiti – zachowany do dziś średniowieczny kościół w centrum Palermo na Sycylii, posiadający wyraźne cechy architektury normańskiej i arabskiej. Obecnie kościół ma charakter zabytku i nie jest w nim sprawowana liturgia mszy świętej.
W 2015 został wpisany na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO razem z innymi zabytkami architektury arabsko-normańskiej w Palermo oraz katedrami w Monreale i Cefalù
Quattro Canti, oficjalnie Piazza Vigliena – plac w Palermo, zbudowany w stylu barokowym w latach 1618–1620, położony w obrębie historycznego centrum miasta.
Plac i rozmieszczone przy nim barokowe pałace powstawały w latach 1608–1620, według projektu Giulia Lasso, na polecenie hiszpańskiego wicekróla Juana Fernandeza Pacheco de Villena y Ascalon i od jego nazwiska oficjalnie nazwany został Piazza Vigliena Plac usytuowany jest na skrzyżowaniu głównych ulic palermitańskich: via Maqueda oraz Cassaro (Corso Vittorio Emmanuele), u zbiegu czterech historycznych dzielnic miasta.
Każdy z czterech pałaców usytuowanych przy placu posiada identycznie skomponowaną elewację, podzieloną na trzy części oraz zdobioną posągami i kolumnami w jednym z klasycznych porządków greckich. Na najniższym poziomie każdej z budowli znajduje się rzeźba jednej z czterech pór roku, na poziomie środkowym umieszczono figury czterech hiszpańskich królów Sycylii (Karola V, Filipa I, Filipa II i Filipa III), zaś na najwyższym – rzeźby dziewic, ówcześnie czterech świętych patronek Palermo: Krystyny, Ninfy, Oliwy i Agaty
Katakumby Kapucynów w Palermo – katakumby pod klasztorem Kapucynów w Palermo na Sycylii. Znajdujące się tam mumie, w liczbie około 8000, są mumiami zarówno osób duchownych, jak i świeckich. Początkowo katakumby były przeznaczone dla zmarłych kapucynów tutejszego klasztoru, ale z czasem zezwolono na pochówek w tym miejscu zamożnych świeckich mieszkańców miasta. Pierwszych zmarłych pochowano tam w XVI wieku, zaś jedną z ostatnich tam pochowanych osób była dwuletnia Rosalia Lombardo, która spoczęła w katakumbach w latach 20. XX wieku. Zmumifikowane ciała są w całości ubrane; stoją, leżą lub wiszą na ścianach. Podzielone są według płci i pozycji społecznej. W poszczególnych salach można zobaczyć m.in.: prałatów, kupców, profesorów, mieszczan w odświętnych strojach; dziewice, które nie zdążyły wyjść za mąż (są w sukniach ślubnych), całe familie, jak również małe dzieci czy kobiety.
Taormina nazywana jest często perełką Sycylii, uważana jest za elitarny kurort turystyczny, co z kolei przekłada się na ruch turystyczny oraz ceny w mieście. Największą atrakcją Taorminy jest przede wszystkim jej położenie – miasto znajduje się na szczycie wzgórza nad samym morzem. Warto wybrać się do teatru greckiego z II wieku, w tle budowli możemy podziwiać wspaniałą panoramę Etny.
Syrakuzy to miasto położone na wschodzie wyspy, najciekawszą jego częścią jest wyspa Ortygia, czyli stare centrum miasta. Spacerując warto zajrzeć na Plac Katedralny oraz Plac Archimedesa, zobaczyć ruiny Świątyni Apollina.
Nieco oddalony od centrum jest Park Archeologiczny Neapolis z teatrem greckim, który w czasach swoich świetności mieścił 24 tys. widzów. W parku znajdują się też starożytne kamieniołomy oraz Ucho Dionizjusza – jaskinia z niezwykłą akustyką.
Ragusa położona jest na południu wyspy i może nie wyróżnia się wyjątkowymi zabytkami, ale jest świetnym przykładem typowego sycylijskiego miasta. Ragusa została niemal doszczętnie zniszczona podczas trzęsienia ziemi w XVII wieku, po odbudowie powstały dwie części miasta: Ragusa Superiore oraz Ragusa Ibla – ta druga jest zdecydowanie ciekawsza, bo położona jest na skalistym wzgórzu.
Położone na południu wyspy Agrigento słynie przede wszystkim z Doliny Świątyń – park archeologiczny należy do dziedzictwa kulturalnego UNESCO. Większość obiektów pochodzi z V wieku p.n.e., dla zainteresowanych starożytną architekturą – wszystkie reprezentują styl dorycki, a zbudowane zostały z lokalnej skały wapiennej o żółtym zabarwieniu. Na terenie Doliny znajdziemy takie zabytki jak: świątynie Zeusa, Kastora i Polluksa, sanktuarium Demeter i Kory, świątynie Wulkana, Herkulesa, Concordii i Hery. Wszystko to w pięknych okolicznościach natury.
Eraclea Minoa
Na południu Sycylii, między miejscowościami Agrigento i Sciaccia, znajduje się wyjątkowy fragment wybrzeża – piękne piaszczyste plaże otoczone są tutaj lasami eukaliptusowymi. Jeśli udamy się dalej w stronę ujścia rzeki Platani to naszym oczom ukaże się Capo Bianco, biała skała, która swój kolor zawdzięcza muszelkom mikroskamieniałości.
Piazza Armerina
To niewielkie miasteczko być może nie jest powszechnie znane, ale na pewno jest warte odwiedzenia. Przede wszystkim dlatego, że właśnie tam znajduje się Villa Romana del Casale z idealnie zachowanymi romańskimi mozaikami. To jedyne takie miejsce na świecie!
Trapani
Średniowieczna starówka Trapani przyciąga rocznie wielu turystów. I nie powinno to dziwić, znajduje się tam wiele wielowiekowych kościołów, budynków i wież. Od strony morza Trapani również prezentuje się wspaniale
Selinunt
Ta założona przez Greków kolonia znajduje się w malowniczej dolinie pomiędzy dwiema rzekami. Oprócz prawdziwego uroku małego miasteczka dysponuje również pięcioma niezwykłymi świątyniami, z których tylko jedna nie jest w stanie całkowitej ruiny.
NEKROPOLIA PANTALICA
Nekropolia powstała tutaj w XIII – VII wieku p.n.e, w skałach wydrążonych zostało ponad 4000 grobów – widok robi niesamowite wrażenie. Dla zwiedzających przygotowana została specjalna ścieżka wzdłuż grobowców. Cały teren został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO, powstał tu również rezerwat Riserva Naturale Orientata Pantalica.
Pantalica to olbrzymia starożytna nekropolia w jaskiniach, usytuowanych w wąwozie rzek Anapo i Calcinara. Mieści się tu ok. 5000 grobowców, które są po prostu otworami w skałach, w których umieszczano ciała mieszkających na tych terenach Greków. Straciła na znaczeniu po wybudowaniu Syrakuz, które są oddalone stąd o 20 km. Dziś Pantalica to wspaniałe miejsce na piesze górskie wycieczki
Wąwóz Alcantara – przepiękny wąwóz w okolicach Taorminy
Caltagirone – miasto słynące z unikatowej porcelany
Scopello – dawna tonara (miejsce przeróbki tuńczyka) i przepiękna plaża.
Villa Romana del Casale – luksusowa willa letniskowa z okresu późnego Cesarstwa rzymskiego (wybudowana ok. 300 r. n.e.), której okres największej świetności przypada na IV–V w. n.e. znajduje się na Sycylii, około 5 km od miasta Piazza Armerina. Jest to kompleks mieszkalno-reprezentacyjny składający się z około 50 izb, łaźni, sal gimnastycznych, studiów i sypialni rozmieszczonych wokół dużego dziedzińca wewnętrznego. W okresie powstania willi Sycylia była podzielona na wielkoobszarowe posiadłości rolnicze nazywane „latyfundiami”. Rozmiary willi, wielkość i charakter poszczególnych pomieszczeń, bogactwo i jakość wystroju świadczą o tym , że było to centrum jednego z największych latyfundiów. Prawdopodobnie jego właściciel był rzymskim senatorem jeśli nie członkiem rodziny cesarskiej, z pewnością należał do najwyższych sfer Cesarstwa rzymskiego. Willa była prawdopodobnie stałą lub czasową rezydencją właściciela, szczególnie gdy spotykał się z dzierżawcami uprawiającymi żyzne ziemie i była też centrum administracyjnym latyfundium. Odkrywana przez dziesiątki lat willa swą sławę zawdzięcza mozaikom posadzkowym. Barwne obrazy pokrywają posadzki we wszystkich pomieszczeniach i zapełniają powierzchnię ponad 3500 m². Willa została zniszczona, być może zburzona w czasach Wandalów i Wizygotów. Jednak pozostawała w częściowym użytkowaniu jeszcze podczas okresu bizantyjskiego i arabskiego. W XII wieku willa została przysypana przez osuwisko ziemi i z tego powodu definitywnie opuszczona.Mozaiki przedstawiają sceny z życia codziennego, sceny chwytania dzikich zwierząt afrykańskich dla potrzeb igrzysk, sceny z polowań oraz motywy mitologiczne.Mozaiki przedstawiają sceny z życia codziennego, sceny chwytania dzikich zwierząt afrykańskich dla potrzeb igrzysk, sceny z polowań oraz motywy mitologiczne.
Noto – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Sycylia, w prowincji Syrakuzy. Według danych z roku 2008 gminę zamieszkiwało 23 548 osób. Późnobarokowe centrum miasta jest wpisane na Listę światowego dziedzictwa UNESCO. Siedziba rzymskokatolickiej diecezji Noto.
W 1091 Roger I zajął miasto, które było ostatnim[1] arabskim punktem oporu.
Po całkowitym zniszczeniu przez trzęsienie ziemi w 1693 roku – odbudowane w nowym miejscu od podstaw, ok. 12 km na południe od dotychczasowej lokalizacji.
Wskutek błędów konstrukcyjnych popełnionych podczas renowacji katedry – w 1996 r. zawalił się dach kościoła katedralnego. Z powodu późnej pory nocnej, w środku nikogo nie było i nikt nie ucierpiał.
Stromboli – wyspa w archipelagu Wysp Liparyjskich (część Włoch), położona na Morzu Tyrreńskim o powierzchni blisko 12,4 km². Na wyspie mieszka ok. 600 osób. Wyspę tworzy czynny wulkan o wysokości 926 m n.p.m. (podwodna część wznosi się z głębokości ok. 2300 m p.p.m.).
Wulkan zbudowany jest z ryolitów, bazaltów i andezytów oraz ich tufów. Jest to typowy stratowulkan.
Wybuchy Stromboli często mają postać seryjną (co 10-12 min) i wyrzucają w powietrze lapille, bomby wulkaniczne oraz popioły. Ze stożka stale unosi się strużka dymu. Ostatni wybuch o znaczącej sile miał miejsce w 1933. W 2003 roku osunięcie się do morza lawy na ścianie wulkanu (Sciara del Fuoco) spowodowało lokalne tsunami. Od tego czasu na wyspie jest specjalny system ostrzegania zarządzany przez obronę cywilną.
Na stokach Stromboli kwitnie uprawa winnej latorośli (spowodowana żyznymi wulkanicznymi glebami). Na wyspie rozwinięta jest turystyka.
Na Stromboli kończy się tytułowa wyprawa opisana przez Juliusza Verne’a w powieści Podróż do wnętrza Ziemi
Monreale – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Sycylia, w prowincji Palermo.
Katedra w Monreale jest największą budowlą z okresu panowania Normanów na północnej Sycylii. Jej budowę rozpoczął w 1174 Wilhelm II Dobry, w celu ograniczenia rosnących wpływów biskupstwa Palermo, a w szczególności tamtejszego biskupa Gualtierro Offamilio. Dlatego też wraz z kościołem wzniesiono pałac arcybiskupi i budynki klasztoru benedyktynów. Otoczono je potężnymi murami z dwunastoma wieżami. Budowle te wielokrotnie przebudowywano i niewiele z nich zostało poza ruinami kilku wież oraz częścią zabudowań klasztornych z okazałymi krużgankami.
Świątynia zajmuje powierzchnię o długości 100 m i szerokości 40 m. Bazylika została wzdłużnie podzielona na trzy nawy za pomocą 18 kolumn zakończonych misternie rzeźbionymi kapitelami. Wszystkie ściany głównej nawy, transeptu i apsyd są całkowicie pokryte złotą mozaiką o łącznej powierzchni 6340 m². Dekoracje mozaikowe zostały wykonane na przełomie XII i XIII wieku przez mistrzów szkoły bizantyjskiej i weneckiej. Przedstawiają sceny ze Starego i Nowego Testamentu. W środkowej apsydzie u góry umieszczona jest gigantyczna postać Chrystusa Pantokratora o szerokości 13,3 m i wysokości 7 m. Chrystus unosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, a w lewej trzyma otwartą księgę z łacińskim cytatem z Ewangelii według św. Jana: "Ja jestem światłością świata, kto idzie za mną, nie będzie błądził w ciemności" [J 8, 12]. Poniżej znajduje się Madonna z Dzieciątkiem otoczona aniołami i apostołami.
Katania
Największe miasto po wschodniej stronie wyspy. Często kojarzone z Etną i sycylijskim barokiem, który tutaj ma swoją kolebkę. Katania ma całkowicie inny charakter niż Palermo
Scala dei Turchi, czyli biały, wapienny klif znajdujący się przy brzegu morskim między Realmonte a Ponte Empedocle. Schody Tureckie, bo tak brzmi tłumaczenie tej nazwy na polski, zostały wpisane w 2007 roku na listę UNESCO.
Riserva Dello Zingaro
Rezerwat przyrody znany każdemu miłośnikowi Sycylii. Znajduje się on między San Vito lo Capo a Castellammare del Golfo. 5 oznakowanych szlaków, dzika natura, tysiące gatunków zwierząt, dziewicze plaże, góry, niebieskie morze… to są widoki, które trzeba zobaczyć
Favignana to jedna z wysp w archipelagu Egadów, który znajduje się po zachodniej części wyspy (dokładnie między Trapani a Marsalą). Przepiękne, krystalicznie czyste, lazurowe wody, piaszczyste lub kamieniste plaże
Castello Ursino, znany również jako Castello Svevo di Catania, to zamek w Katanii na Sycylii, w południowych Włoszech. Został zbudowany w XIII wieku jako królewski zamek Królestwa Sycylii i znany jest głównie ze swojej roli w Nieszpory Sycylijskie, kiedy stał się siedzibą Parlamentu Sycylijskiego. Dziś zamek jest w dobrym stanie i jest otwarty dla zwiedzających jako muzeum.
Modica – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Sycylia, w prowincji Ragusa.
Historyczne centrum miasta zostało wpisane na Listę światowego dziedzictwa Unesco wraz z innymi późnobarokowymi miastami doliny Noto. Na uwagę zasługują cenne barokowe zabytki sztuki sakralnej:
Duomo di San Giorgio
Duomo di San Pietro
Kościół San Giovanni Evangelista
Dom narodzin poety Salvatore Quasimodo (Nagroda Nobla w 1959 r. z literatury).
Erice – miasteczko i gmina w północno-zachodniej części Sycylii, w prowincji Trapani.
W starożytności znane jako Eryks, wznosi się na szczycie góry o tej samej nazwie. Nazwa pochodzi od mitycznego Eryksa. Obecnie Erice jest miasteczkiem turystycznym.
Pierwsze osady założyli tu Elymowie w V wieku p.n.e. Ze względu na strategiczne położenie, miasto było przyczyną powtarzających się konfliktów, w szczególności z Grekami i Kartagińczykami; ostatecznie wraz z portem Drepanon przypadło tym ostatnim. W III wieku p.n.e. Kartagińczycy walczyli o Eryks z Rzymianami. Zniszczyli miasto, wyprowadziwszy wcześniej wszystkich jego mieszkańców, którzy przenieśli się do Trapani, ale ulegli Rzymianom w 241 roku.
W czasie panowania Rzymian Erice przyciągało licznych przybyszów ze względu na znajdujące się tutaj sanktuarium Wenus Erycyńskiej. Miasta broniły mury miejskie, pochodzące z różnych okresów. Do dziś zachowały się niewielkie fragmenty megalitycznych murów z VI wieku p.n.e. Większość murów została przebudowana przez Rzymian i Normanów. Wewnątrz tzw. "Castello dello Balio" (zamek Wenus), normańskiej konstrukcji datowanej na XII-XIII wiek, znaleziono ruiny świątyni Wenus Erycyńskiej.
Ze szczytu urwiska, na którym usytuowany jest zamek, rozciąga się panorama miasta Trapani, w tle widoczne są wyspy Egady. Na ruinach antycznego akropolu stoi zamek Pepoli, otoczony ogrodem ("Giardino del Balio").
W Erice mieści się muzeum im. A. Cordici, którego zbiory obejmują archeologiczne wykopaliska od prehistorii po czasy rzymskie. Znajduje się tu m.in. głowa Afrodyty z V-IV wieku p.n.e., zbiór monet, kolekcja płócien z XVII – XIX w. oraz marmurowa rzeźba Zwiastowanie, przypisywana Antonello Gaginiemu.
Erice jest siedzibą Centrum Kultury Naukowej imienia Ettore Majorana; corocznie odbywa się w zabytkowych wnętrzach kilkadziesiąt konferencji, sympozjów i sesji poświęconym różnym dziedzinom nauk
Enna – miasto i gmina w regionie Sycylia, w prowincji Enna. Położona jest prawie w samym środku wyspy na płaskowyżu i stanowi rozgraniczenie na część południową i północną Sycylii. Miasto nosi przydomek Belvedere della Sicilia
Mesyna – miasto położone w północno-wschodniej części Sycylii, nad Cieśniną Mesyńską. Trzecie pod względem ludności miasto Sycylii –
Miasto założone przez Greków w VIII wiek p.n.e. jako Zankle, czyli "kosa" (nazwa nawiązuje do kształtu zatoki, nad którą leży miasto). W 396 p.n.e. miasto zostało zniszczone przez Kartagińczyków. Później przechodziła z rąk do rąk: w 289 p.n.e. zajęta przez Mamertynów, po I wojnie punickiej - przez Rzym, później przez Bizancjum, a w latach 843-1063 - przez Arabów.
W roku 1346 statki z Kaffy przeniosły dżumę do Mesyny, po czym rozprzestrzeniła się na całą Europę.
Mesyna została nieomal całkowicie zniszczona przez silne trzęsienie ziemi oraz wywołane przez nie tsunami, które nawiedziło miasto 28 grudnia 1908. Zginęło wówczas ponad 75 tys. osób.
W 1955 ministrowie spraw zagranicznych państw Europy Zachodniej podpisali wspólną deklarację, która utorowała drogę powstaniu Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej.
Zabytki
Romańska katedra z wieżą posiadającą największy na świecie mechanizm zegarowy, z figurami wprawianymi w ruch każdego dnia w południe
Museo Regionale, gdzie można obejrzeć m.in. obrazy Antonella da Messina i Caravaggia
Fontana di Orione (XVI w.)
Ciekawym zabytkiem są też tzw. pylony mesyńskie, które powstały w 1957 jako słupy wysokiego napięcia dla linii przesyłowej rozciągniętej nad Cieśniną Mesyńską. Później linię tę zastąpiono kablem podwodnym, ale słupy zostały zachowane jako zabytki historyczne.
Wiele obiektów zabytkowych zostało zniszczonych w czasie trzęsienia ziemi w 1908 roku, między innymi cenne barokowe kościoły:
Chiesa della Santissima Annunziata
Chiesa di San Gregorio
Gangi, podobnie jak większość sycylijskich miasteczek, wybudowane zostało strategicznie na wierzchołku góry. To charakterystyczne upodobanie do niedostępnych szczytów, skąd można objąć czujnym wzrokiem całą okolicę, gdzie łatwo się też bronić lub schować, mówi wiele o mentalności i nastawieniu mieszkańców Sycylii.
